Gdzie dobrze zjesz we Wrocławiu odc.2

Pappatore

Niepozorna restauracja na Krzykach, która na pierwszy rzut oka bardziej przypomina osiedlową pizzerię, to prawdziwa perełka wrocławskiej gastronomii. Owszem, pizza także znajduje się w tutejszym menu, ale stanowi dodatek, smaczny, ale jednak tylko dodatek, uzupełnienie karty. Najważniejszą rolę odgrywają tu potrawy wymagające większego zaangażowania, produktów najwyższej jakości i dopracowania w każdym szczególe. Karta zmienia się codziennie, a Szef Kuchni Krystian Skwierz bazuje na produktach, które akurat uda mu się zdobyć. I tak możecie trafić na przegrzebki z tagliatelle, sezonowany stek z antrykotu czy labraksa z cassoulet warzywnym, a wszystko to z warzywami z własnej uprawy i serami wytwarzanymi specjalnie dla Pappatore przez niewielkiego hodowcę. Wchodząc do Pappatore zakochacie się od pierwszego kęsa, obiecuję.

ul.Wietrzna 24

Pinola

Pinola, podobnie jak Pappatore, to restauracja doskonale wpisująca się w nowy trend otwierania restauracji poza ścisłym centrum miasta. Pinola znajduje się trochę na uboczu, w dodatku w galerii handlowej, ale Szef Kuchni Piotr Arasymowicz dzięki używaniu dobrej jakości produktów, profesjonalnemu podejściu i wyczuciu smaku, stworzył tu obowiązkowy punkt pielgrzymek wrocławskich miłośników dobrego jedzenia. Koniecznie musicie skosztować suszonej wołowiny (17 zł), a także soczystego, sezonowanego rostbefu (48 zł). Swoich wielbicieli mają także tutejsze makarony. W Pinoli zjecie smaczne, ale nie zapomnijcie zarezerwować stolika, bo w weekend ciężko o wolne miejsce.

ul. Świeradowska 51/57

w kontakcie

Wchodzisz, słyszysz zaczepne „cześć”, które pada z ust uśmiechniętej właścicielki, ale nie nachalne czy sztuczne, tylko prawdziwe do bólu, przyjemne, sprawiające, że sam się uśmiechasz, a to wszystko od samego rana. W kontakcie to miejsce magiczne, z cudownym jedzeniem i doskonałym klimatem. Na początek napijcie się świetnej, goryczkowej lemoniady z pieczonych cytryn (10 zł) i konieczne spróbujcie któregoś z humusów – na przykład z zaatarem i karmelizowaną cebulką, albo tego sezonowego, z tym co akurat udało się dostać na placu. To miejsce na śniadanie, obiad i kolację, i gwarantuje Wam – każda pozycja z menu Was zaskoczy, a właścicielka oczaruje.

ul. Polaka 12/1b

O autorze

Piotr Gładczak to autor popularnego bloga Wrocławskie Podróże Kulinarne. Od dłuższego czasu przemierza wrocławskiej knajpki, restauracje, bary i foodtrucki w poszukiwaniu pysznego jedzenie. Raz z lepszym, raz z gorszym skutkiem. Teraz specjalnie dla czytelników portalu tuWroclaw.com, co tydzień będzie polecał wam miejsca, do których jego zdaniem warto wybrać się, aby dobrze zjeść. Pamiętajcie, że są to subiektywnie opinie autora i każdy z was może mieć inne smaki i gusta, dlatego zachęcamy was też do dzielenia się swoimi opiniami oraz wskazówkami dla innych wędrowców poszukujących dobrego jedzenia w stolicy Dolnego Śląska.

Zobacz pierwszą część Gdzie dobrze zjesz we Wrocławiu --> TUTAJ

Gdzie dobrze zjesz we Wrocławiu odc.2, Piotr Gładczak

Pappatore - niepozorna restauracja na Krzykach, która na pierwszy rzut oka bardziej przypomina osiedlową pizzerię, to prawdziwa perełka wrocławskiej gastronomii. (Fot. Piotr Gładczak)

Carpaccio wołowe (33 zł). Delikatne różowe mięso zostało pocięte w cudownie cieniutkie plasterki, podane z dodatkiem kaparów, parmezanu i świeżych grzybów. Znika z talerza dosłownie w kilka sekund, a po fakcie żałujemy, że zamówiliśmy tylko jedną porcję. Ta świetna, aromatyczna przystawka tylko rozbudza nasz apetyt. Na szczęście dalej jest równie dobrze. Ba, może nawet lepiej. (Fot. Piotr Gładczak)

Policzki wołowe z warzywami sezonowymi (44 zł) to kilka sporych kawałków delikatnej, duszonej wołowiny w towarzystwie zblanszowanej fasolki szparagowej, kalafiora i brokuła oraz mięciutkiej dyni. Całość stanowi bardzo ciekawą kompozycję na talerzu, a rozpływające się w ustach policzki zyskują nowego wymiaru dzięki obecności lekkich, pachnących lasem plasterków podgrzybka. (Fot. Piotr Gładczak)

Udanym uwieńczeniem kolacji jest creme brulee, ale nie w standardowej odsłonie, a wzmocniony jeszcze trawą cytrynową, nadającą klasycznemu deserowi ajzatyckie nuty. (Fot. Piotr Gładczak)

(Fot. Piotr Gładczak)

Kuchnia dowodzona przez Piotra Arasymowicza przez długi czas należała do najbardziej niedocenianych w mieście. Restauracja trochę na uboczu wrocławskiej gastronomii, w dodatku w galerii handlowej, dopiero od około roku zyskała sporą popularność. Dobrej jakości produkty, profesjonalne podejście i wyczucie smaków, to elementy wyróżniające Pinolę spośród konkurencji. (Fot. Piotr Gładczak)

Zaczynam od suszonej wołowiny, która na dzień dobry rozkłada mnie na łopatki. Niezwykle wyrazisty smak i aromat, no i ta tekstura. Tak delikatna, a zarazem stawiająca pewien opór. Do tego odrobina oliwy z dodatkiem cytryny i słodkawy confit z czosnku. To prosty, ale odpowiednio charakterny i ciekawy wstęp. (Fot. Piotr Gładczak)

Sezonowany przez dwadzieścia dni stek z rostbefu, jest wysmażony zgodnie z prośbą. Mięso jest kruche, soczyste i różowe w środku, przez długi czas po wyjściu z lokalu pozostaje mi w ustach ten cudnie dymny posmak pochodzący z Big Green Egg, w którym przygotowywane są dania w Pinoli. Mięso ułożone na jakże prostym, ale idealnie pasującym w tej sytuacji puree ziemniaczanym, a całość została zbalansowana przez słodki sos gastrique oraz gruboziarnistą sól. (Fot. Piotr Gładczak)

Strozzapreti pikantne może nie stanowi wielkiego odkrycia, ale poprawnie łączy smaki. Makaron jest ugotowany w punkt, a do tego, dzięki zestawieniu składników, przyjemnie piecze. Od początku uderza słonawo-ostry aromat pecorino, który współgra z mocno wysmażonym, pikantnym boczkiem. Przeciwwagą dla nich są delikatne pomidory i słodkie winogrona, łącząc całość we wdzięcznie kończącą cały obiad potrawę. (Fot. Piotr Gładczak)

W kontakcie to mały lokal na Grunwaldzie, na ulicy Benedykta Polaka, który stanie się hitem, mówię Wam. Industrialne, ceglane wnętrze, mnóstwo ziół dookoła i niski bar, zza którego na nasze stoliki trafiają te wszystkie cuda przygotowywane na miejscu. (Fot. Piotr Gładczak)

Dlaczego w kontakcie? Ano sprawa jest z jednej strony banalna, bo to właśnie w tym miejscu przez lata mieścił się sklep elektryczny, a z drugiej w kontakcie symbolizuje filozofię tego miejsca. Tutaj każdy jest mile widziany, z każdym można zamienić kilka słów i odpocząć na chwilę od swojego ajfona. (Fot. Piotr Gładczak)

Dobrze, ale groszek to dopiero wstęp. Na śniadanie zajadam hummus (14 zł), a właściwie powinienem napisać HUMMUS. Bo to jest hummus przed duże H. Z karmelizowaną cebulką, zatarem i kolendrą. Nie ma lepszego we Wrocławiu i stawiam, że długo nie będzie, bo jest prosty, ale uderza od niego prawdziwość i serce wkładane w przygotowanie. Hummus ma doskonałą strukturę, jest luźny, kremowy i z każdym kolejnym kęsem już wiem, że to po prostu cudo. Cudo na talerzu, genialny smak i atmosfera, która tenże smak podbija. (Fot. Piotr Gładczak)

Ale co tu zjeść na obiad, skoro hummus już się skończył. W karcie są jeszcze owsianki, wegańskie pasty, szakszuka i lokalne sery. Wybieram przegląd tych ostatnich (16 zł), podanych z genialnym chlebem wprost z Piekarni Karłowice... (Fot. Piotr Gładczak)