Wrocław dawniej i dziś: Teatr Polski

Dzisiejszy budynek Teatru Polskiego przy ul. Gabrieli Zapolskiej mieści się na tym samym terenie, gdzie na początku XX wieku działał Schauspielhaus, zbudowany z inicjatywy wrocławskiego kupca Paula Auerbacha. Na ówczesne czasy budynek projektu Waltera Hentschela i Hermanna Wahlicha był konstrukcją niezwykle nowoczesną.

W latach 30. ubiegłego wieku na widowni teatru mogło zasiąść aż 1736 osób – w tym okresie była to największa widownia teatralna Wrocławia. Pod koniec wojny budynek niemieckiego Schauspielhaus został w dużej mierze zniszczony.

W 1949 roku tradycje teatralne tego miejsca zaczęły być kontynuowane przez powołaną do życia instytucję pod nazwą Państwowy Teatr Dolnośląski we Wrocławiu, która w 1969 roku zmieniła nazwę na Teatr Polski. Budynek przy ul. G. Zapolskiej odbudowano w 1950. W grudniu tego roku odbyło się tam pierwsze po przebudowie przedstawienie - „Tysiąc walecznych” Jana Rojewskiego.

W styczniu 1994 roku widownia Teatru Polskiego została zniszczona przez pożar. Budowlę udało się odbudować dwa lata później i w maju 1996 roku instytucja wznowiła działalność wystawiając „Improwizacje wrocławskie” w reżyserii Andrzeja Wajdy.

W 2015 roku o wrocławskim Teatrze Polskim stało się głośno za sprawą spektaklu „Śmierć i dziewczyna”. Przed premierą spektaklu odbył się protest przeciwników tego rodzaju sztuki, którzy próbowali nie dopuścić do wystawienia spektaklu, który ich zdaniem zawierał elementy pornograficzne. W 2016 roku pracownicy i widzowie Teatru Polskiego zorganizowali szereg protestów przeciwko powołaniu Cezarego Morawskiego w miejsce Krzysztofa Mieszkowskiego – dawnego dyrektora placówki.

Zobacz galerię