Kultura

14. rocznica śmierci wybitnego wrocławianina będzie uczczona w wyjątkowy sposób

2015-09-23, Autor: cel
Mija 14 lat od śmierci Henryka Tomaszewskiego - twórcy, założyciela, wieloletniego dyrektora Wrocławskiego Teatru Pantomimy oraz reformatora teatru XX wieku. 60. sezon artystyczny Teatru, we Wrocławiu rozpocznie przedstawienie pod tytułem Szatnia, które powstało na podstawie fragmentów choreodramów Henryka Tomaszewskiego.

Reklama

Kolejne spektakle w repertuarze będą dialogowały z tradycją wrocławskiej Pantomimy i myślą jej Twórcy zgodnie z tym, co sam przed laty powiedział - Roślina, którą zasadziłem, może zacznie rosnąć inaczej, ale z całą pewnością będzie żyła.

Henryk Tomaszewski - tancerz, mim, choreograf, reżyser, pedagog, założyciel i wieloletni dyrektor Wrocławskiego Teatru Pantomimy. Ukończył Studio Dramatyczne Iwo Galla. Współpracował m.in. z Polskim Teatrem Akademickim i Operą Wrocławską. Reżyserował w teatrach Szwecji, Norwegii, RFN oraz we włoskiej La Scali.

 

 

Dla Henryka Tomaszewskiego ruch był afirmacją życia, poszerzeniem egzystencji, uogólnieniem jej, a jednocześnie sumowaniem. Odczytując sztukę współczesną, jako przykład dewaluacji słowa – kryzysu funkcji reprezentatywnej języka na rzecz fatycznej i symbolicznej, w ruchu widział możliwość ominięcia drażliwości słowa oraz szansę na przekazanie tego,(…) czego słowo ukazać się lęka.

Pantomima Henryka Tomaszewskiego to znacząca modyfikacja klasycznej pantomimy, polegająca głównie na wprowadzeniu gry zespołowej, symbolicznego i abstrakcyjnego operowania ciałem, oderwania go od mimetyzmu na rzecz ukazywania stanów i procesów wewnętrznych postaci/człowieka, jako najwyższego momentu stworzenia. Wprowadził do pantomimy słowo i rekwizyt, za co często był krytykowany.

On sam nie traktował pantomimy ortodoksyjnie; widział w niej taką konwencję teatralną, która jest w ciągłym procesie, formułę teatru poszukującą i otwartą na inne formy wyrazu. Podstawą pełnospektaklowych choreodramów Tomaszewskiego była przede wszystkim literatura. Jednak nie przekładał on linearnie tekstu na ruch, ale poszukiwał asocjacji w obrazach, które tworzą się podczas lektury.

Na scenę przeniósł takie utwory, jak: Woyzec Georga Büchnera, Die vertauschten Kӧpfe. Eine indische Legende Tomasza Manna, Die Kaiserin von Neufundland Franka Wdekinda, Hamlet oraz Sen nocy letniej Williama Shakespeare’a, Bachantki Eurypidesa, Teoremat Pier Paolo Pasoliniego, Cardenio und Celinde Andreasa Gryphiusa, Legenda Stanisława Wyspiańskiego, Te Deum i Der To denier Puppe Ferdinanda Brucknera.

Oceń publikację: + 1 + 0 - 1 - 34

Obserwuj nasz serwis na:

Zamieszczone komentarze są prywatnymi opiniami Użytkowników portalu. Redakcja portalu www.tuwroclaw.com nie ponosi odpowiedzialności za ich treść.

Najczęściej czytane

Alert TuWrocław

Byłeś świadkiem wypadku? W Twojej okolicy dzieje sie coś ciekawego? Chcesz opublikować recenzję z imprezy kulturalnej? Wciel się w rolę reportera www.tuwroclaw.com i napisz nam o tym!

Wyślij alert

Sonda

Kogo poprzesz w wyborach prezydenta Wrocławia?







Oddanych głosów: 8824