Filmowe premiery w DCF-ie

 

„Plac zabaw” reż. Bartosz M. Kowalski

Mało miasteczko jakich w Polsce wiele. Ostatni dzień roku szkolnego. Dzieci szykują się do uroczystości rozdania świadectw. Wśród nich jest Gabrysia, dwunastolatka, dla której koniec szkoły to ostatnia szansa, aby wyznać miłość koledze z klasy. W tym celu aranżuje spotkanie. Będzie ono początkiem łańcucha wydarzeń, których finał nie pozostawi żadnego z widzów obojętnym. Wstrząsająca, rozgrywająca się w jedno przedpołudnie opowieść, z doskonałymi rolami młodych debiutantów. Tym bardziej przerażająca, że zainspirowana prawdziwymi wydarzeniami. Za „Plac zabaw” reżyser Bartosz M. Kowalski nagrodzony został na festiwalu w Gdyni laurem dla najlepszego debiutanta. Nagrodę w konkursie Script Pro otrzymał scenariusz, który Kowalski napisał wspólnie ze Stanisławem Warwasem. 

„9 życie Louisa Draxa” reż. Alexandre Aja

Znany z głównych ról w serialu „The Fall” i „Pięćdziesięciu twarzach Greya” Jamie Dornan wciela się w genialnego neurologa, który podejmuje opiekę nad dziewięcioletnim Louisem Draxem. Od chwili swych narodzin chłopiec prześladowany jest przez niesamowitego pecha, który ostatecznie sprowadza na niego groźny wypadek. W jego wyniku Louis zapada w śpiączkę. Doktor Pascal, którego pociąga matka chorego (Sarah Gadon), podejmuje się przeprowadzenia eksperymentalnej terapii, aby dotrzeć do pogrążonego we śnie chłopca.

„Snowden” reż. Oliver Stone

Edward Snowden (w tej roli Joseph Gordon-Levitt) marzy o służbie w amerykańskiej armii, na co nie pozwala mu stan zdrowia. Przełożeni dostrzegają jednak jego nieprzeciętną inteligencję i spostrzegawczość. Snowden zostaje analitykiem NSA – Agencji Bezpieczeństwa Narodowego, zajmującej się wywiadem elektronicznym. Podczas służby dowiaduje się, że USA podsłuchują rozmowy i czytają maile w zasadzie każdego na świecie, w tym polityków stojących na czele państw sojuszniczych. Kierowany poczuciem obowiązku Snowden przekazuje informacje na ten temat do mediów. Wybucha międzynarodowy skandal.

„Alojzy” reż. Tobias Noelle

Alojzy Adorn (Georg Friedrich) pracuje jako prywatny detektyw. Podglądając innych ludzi sam sprawia wrażenie niewidzialnego w tłumie. Śmierć ojca powoduje, że pęka ochronna bańka, którą Alojzy wytworzył wokół siebie. Po nocy spędzonej na pijatyce, główny bohater budzi się rano w autobusie i spostrzega, że ktoś ukradł mu komputer ze służbowymi nagraniami. Po jakimś czasie dzwoni do niego tajemnicza kobieta i zaczyna szantażować...

„Światło między oceanami” reż. Derek Cianfrance

Tom i Isabel Sherbourne to kochające się małżeństwo, żyjące na odludziu u australijskich wybrzeży, gdzie Tom – niegdyś żołnierz – pracuje jako latarnik. Do pełni szczęścia brak im tylko dziecka. Niestety, wiele nieudanych prób i dwa poronienia sprawiają, że Isabel staje na skraju depresji. Gdy małżonkowie zaczynają się od siebie oddalać, kobieta znajduje na brzegu niemowlę. Tom początkowo nie chce go przyjąć, ale łamie zasady i uznaje je za swoje. Sherbourne’owie zostają rodzicami i radość znów pojawia się w ich życiu. Do czasu. Wkrótce dowiadują się bowiem, że wiele miesięcy temu w okolicy zaginął niemowlak, a jego matka nadal nie traci nadziei i nie ustaje w poszukiwaniach.

W cyklu Akademii Dokumentalnej „Pod opieką wiecznego słońca”  reż. Witalij Mański

W dniu 21 listopada wyświetlony zostanie film Witalija Mańskiego „Pod opieką wiecznego słońca”. Reżyser wraz z ekipą przed kilka miesięcy przebywał w Koreańskiej Republice Ludowo-Demokratycznej, gdzie na zaproszenie reżimu kręcił film propagandowy. Taka była wersja oficjalna. Między scenami Mański nie wyłączał kamery, dzięki czemu powstał obraz będący prawdziwym celem wyjazdu reżysera do stalinowskiego skansenu Kim Dzong-Una. Rosyjski twórca pokazał, jak zniewoleni są mieszkańcy Korei Północnej oraz jak mocno przesiąknięci są treściami propagandowymi. Powstał wyjątkowy zapis prawdziwego życia w najbardziej zamkniętym państwie świata. Fascynujący i przerażający zarazem.

Dyskusyjny Klub Filmowy: „Córki dancingu” reż. Agnieszka Smoczyńska

Warszawa, koniec lat osiemdziesiątych. Złota i Srebrna chcą podążyć „drogą kariery, kariery na estradzie”, cytując nieśmiertelnego klasyka. Dziewczyny dołączają do zespołu Figi i Daktyle z mocnym postanowieniem podboju stołecznych dancingów. Opowieść o drodze do sławy, jakich wiele? Wręcz przeciwnie. Złota i Srebrna nie są bowiem zwyczajnymi piosenkarkami na dorobku – to najprawdziwsze syreny. Ale to nie koniec ekstrawagancji, które Agnieszka Smoczyńska serwuje widowni w swoim debiutanckim filmie. „Córki Dancingu” to surrealistyczna mieszanka musicalu i romantycznego dramatu z… elementami rodem z horroru. Całość skąpana w feerią barw i podlana tańcem świateł, bo Warszawa u schyłku PRL jest w obrazie Smoczyńskiej bardzo daleka od wszechobecnej szarości znanej z kadrów kronik filmowych.

FKS: „Co się zdarzyło Baby Jane?” reż. Robert Albrich

Twórca „Parszywej dwunastki” zaprosił na plan „Co się zdarzyło Baby Jane?” dwie wielkie gwiazdy Złotej Ery Hollywood: Batte Davis i Joan Crawford. Ekranowe diwy prywatnie nie znosiły się, a wrogość na planie była widoczna na każdym kroku. Każda z nich chciała przyćmić ekranową rywalkę w filmie, w którym powracały do sławy po okresie, gdy ich kariery zdawał chylić się ku końcowi. Dzięki wybitnym rolom Davis i Crawford opowieść o starzejącej się aktorce i jej sparaliżowanej siostrze, wspólnie mieszkających w wielkim domu i wzajemnie raniących się każdego dnia, do dziś robi olbrzymie wrażenie. „Co się zdarzyło Baby Jane?” to nieśmiertelny klasyk. Wielkie kino nagrodzone pięcioma nominacjami do Oscara.