Ida, filmy Smarzowskiego i wiele premier we wrocławskim kinie

Gdzie jest empatia?

Kameralna i bliska życiu historia opowiedziana przez braci Dardenne 27 lutego wchodzi na ekrany DCF-u. Sandra ma tytułowe dwa dni i jedną noc (czyli weekend), aby przekonać znajomych z pracy, by zagłosowali przeciwko redukcji jej etatu. Czy solidarność, empatia i wspólnota mają rację bytu w korpo-rzeczywistości?

Sandra (Marion Cotillard), bohaterka „Dwóch dni, jednej nocy”, planuje wrócić do pracy po przerwie spowodowanej depresją. Okazuje się jednak, że w czasie jej nieobecności szefostwo postanowiło zredukować jej etat. W zamian za głosowanie za redukcją pozostali pracownicy mają dostać wysoką premię. Sandra postanawia zawalczyć o siebie - ma tylko weekend by przekonać kolegów z pracy, żeby z premii zrezygnowali, a w ostatecznym głosowaniu opowiedzieli się za nią.

Odwiedza więc po kolei wszystkich. Jak to u barci Dardenne, nie należy się spodziewać szybkich zwrotów akcji, skomplikowanej fabuły ani nawet ekstremalnych emocji, raczej prostej historii o zmaganiu się z prozą życia. Tym niemniej za rolę Sandry Marion Cotillard dostała m.in. Europejską Nagrodę Filmową oraz nominację do Oscara i Cezara. Film walczył m.in. w konkursie głównym w Cannes i o BAFTĘ.

Tacy byliśmy jeszcze wczoraj

W latach 90. przed disco polo nie dało się uciec. To ścieżka dźwiękowa naszego wejścia w kapitalizm. Po 25 latach na sentymentalny obraz polskiego dzikiego zachodu porwali się Maciej Bochniak, reżyser, który od lat interesuje się światkiem disco polo oraz aktor Mateusz Kościukiewicz. Premiera filmu „Disco polo” w DCF-ie 27 lutego.

Tomek i Rudy w pogoni za wielkimi marzeniami porzucają życie na prowincji – marzą o karierze, sławie i dziewczynach. Są lata 90. więc ich wiara, że pieniądze równa się szczęście jest niczym niezmącona. Zaczynają od grania na wiejskich potańcówkach i rozkręcają się coraz bardziej, aż wchodzą do pierwszej ligi. Świat disco polo to stodoła na wsi zamaskowana cekinami, dymem z dymiarki, pianką ze spreju i złotymi łańcuchami. Jest tandetnie, ale radośnie. Bohaterowie są młodzi, pełni entuzjazmu, nie znają pojęcia obciachu i rozpiera ich radość z nowych możliwości – tak reżyser diagnozuje lata 90. W filmie wystąpi plejada polskich gwiazd: Dawid Ogrodnik, Piotr Głowacki, Tomasz Kot, Aleksandra Hamkało plus najpopularniejsi wykonawcy disco polo.

Drugie dziecko, druga szansa

Dwaj policjanci przyjeżdżają na interwencję do patologicznej rodziny. W szafie znajdują płaczące dziecko. Ta scena przypomni się jednemu z nich, gdy umrze jego własny syn i da początek intrydze – policjant zdecyduje się ukraść małego rodzicom, którzy na niego nie zasługują. Premiera „Drugiej szansy” - thrillera Susanne Bier w DCF-ie 27 lutego.

Andreas (Nikolaj Coster-Waldau, czyli Jaime Lannister z „Gry o tron”) wiedzie poukładane życie z piękną żoną i synem. Pewnego dnia podczas interwencji w domu narkomanów znajduje w szafie płaczące niemowlę. Policjant jest wstrząśnięty gehenną zaniedbanego dziecka. Dlatego później postanowi ukraść chłopca rodzicom, a że sprawy przybiorą nieoczekiwany obrót, będzie męczyć się z dylematem: przyznać się do winy i zwrócić dziecko patologicznym rodzicom, czy też brnąć w sieci kłamstw, by zapewnić przybranemu synowi godne życie? Nieoczekiwane wydarzenia sprawią, że dylemat stanie się jeszcze większy, a sensownie wyjście z sytuacji – niemożliwe.

Reżyserka Susanne Bier ma na koncie Oscara, Złoty Glob i Europejską Nagrodę Filmową za film „W lepszym świecie”. Nominowany do Oscara był także jej film „Tuż po weselu”.

Miłość piętnastolatka

27 lutego DCF zaprasza na premierę „Boys”, filmu o pierwszej miłości nastolatka do kolegi z drużyny sportowej. Nastrojowy, nie dosłowny obraz Mischy Kamp można odczytywać jako obraz poszukiwania tożsamości, niekoniecznie seksualnej, z uniwersalnymi wnioskami na temat dojrzewania i samoakceptacji.

Nawet w Holandii gejowski coming out nie jest łatwy. 80-minutowy, kameralny film wielokrotnie nagradzanej reżyserki Mischy Kamp to arcydzieło subtelności w opowieści o trudnych, nastoletnich doświadczeniach homo.

Sieger ma 15 lat i nie potrafi pogodzić się z własnymi skłonnościami Potrzebuje czasu, by przekonać się na własnej skórze, że ucieczka od własnego ja prowadzi wyłącznie do frustracji. Obiektem uczuć Siegera jest Marc, kolega z lekkoatletycznej drużyny biegowej. Najpierw się po prostu zaprzyjaźniają, potem stopniowo zaczyna się między nimi dziać coś więcej. Sieger musi przejść całą drogę – od wyparcia tego, kim jest do akceptacji.

Powrót „Idy”

„Ida” miała swoją polską premierę w październiku 2013 r. i od tego czasu zdobyła mnóstwo prestiżowych nagród i nominacji do nagród. Dla tych, dla których dopiero Oscar dla Najlepszego Filmu Nieanglojęzycznego będzie motywacją, żeby zobaczyć film Pawła Pawlikowskiego, DCF organizuje seanse w tygodniu 27 lutego-5 marca. „Ida” będzie grana codziennie o godz. 18.45.

Rok 1962 r. Anna, sierota umieszczona w klasztorze pod opieką zakonnic, jest w nowicjacie. Matka przełożona namawia ją, by przed święceniami odwiedziła swoją ciotkę, jedyną żyjącą krewną. Ciotka opowiada Annie o jej rodzicach i losach rodziny. Anna dowiaduje się, że jest Żydówką. Dla wychowanej w katolickim sierocińcu dziewczyny, wiadomość o prawdziwym pochodzeniu będzie testem dotychczas wpajanego systemu wartości. Anna i Wanda postanawiają pojechać do miejscowości, gdzie przed wojną mieszkali dziadkowie i rodzice Anny. Wanda podejrzewa, że zostali zabici przez sąsiada, a jako doświadczona stalinowska prokurator wie, jak się wydobywa informacje nawet od tych, którzy nie chcą ich udzielić…

Nowy cykl w DCF-ie

Od 2 marca w DCF-ie przybywa kolejny cykl edukacyjny. Będą to Filmowe Debaty organizowane we współpracy z Uniwersytetem Wrocławskim, skierowane głównie do studentów, choć nie tylko. Zainteresowani będą się spotykać w kinie na początku każdego miesiąca we wtorek o godz. 18.30, a po filmie dyskutować w DCF-owym Piano Barze (na piętrze). Bilety 10 zł.

Nowe debaty filmowe startują z cyklem poświęconym filmom Wojciecha Smarzowskiego. Widzowie obejrzą kolejno: 3 marca – „Wesele”, 14 kwietnia - „Dom zły”, 5 maja – „Drogówka”, 2 czerwca - „Pod Mocnym Aniołem” - spotkanie z udziałem reżysera.

Hasło spotkań to: "Panie Smarzowski, czy naprawdę jesteśmy tacy brzydcy”? Każdy seans poprzedzi prelekcja prof. Sławomira Bobowskiego - kierownika Zakładu Teorii Kultury i Sztuk Widowiskowych Instytutu Filologii Polskiej UWr i kierownika Katedry Kulturoznawstwa Dolnośląskiej Szkoły Wyższej. Grupą docelową są studenci, ale przyjść na spotkania może każdy. Bilety po 10 zł.

DKF: „Śpiewak jazzbandu”

Film z 1927 roku, z gatunku tych, które „trzeba znać”, bo to kawał historii kina i wiąże się z nim mnóstwo anegdot. „Śpiewak jazzbandu” był pierwszym pełnometrażowym filmem z dźwiękiem, nagrodzonym Oscarem za pionierski film mówiony. Do obejrzenia w Dyskusyjnym Klubie Filmowym w poniedziałek, 2 marca, o godz. 20.00. Zachęcamy, by po filmie zostać na dyskusję.

Jakie Rabinowitz jest nowojorskim Żydem, który marzy, by zostać śpiewakiem jazzowym. Jego ojciec jest oburzony wyborami syna. Chce by ten został kantorem w synagodze – to rodzinna tradycja. Chłopak buntuje się, ucieka i zostaje gwiazdą. Po latach wróci do Nowego Jorku, by prosić rodzinę o wybaczenie.

Finałowa piosenka „My Mammy” stała się pierwszym w historii przebojem muzycznym wylansowanym przez kino, a ucharakteryzowany na Murzyna Al Jolson, odtwórca głównej roli, wykreował zainteresowanie szerokiej publiczności czarną muzyką.

FKS: „Koneser”

Wybitnego Geoffrey’a Rusha w roli dyrektora domu aukcyjnego, najlepszego eksperta od dzieł sztuki, będzie można zobaczyć w „Koneserze” w reż. Giuseppe Tornatore. DCF zaprasza na film o mizantropii, miłości do malarstwa i miłości do kobiety – wszystko to w ramach cyklu dla seniorów jak zwykle we wtorek (3 marca) o godz. 12.00. Bilety po 10 zł.

Virgil nie cierpi ludzi, a zwłaszcza kobiet. Do szczęścia całkowicie wystarcza mu pokój wypełniony cennymi portretami piękności z różnych epok. Jednak pewnego dnia otrzymuje zlecenie wyceny dzieł znajdującym się w pewnym domu należącym do młodej kobiety, która jeszcze bardziej niż on boi się kontaktów ze światem zewnętrznym. Między dwojgiem samotników zawiązuje się przyjaźń, a od przyjaźni niedaleko do miłości, bardzo niebezpiecznej, gdy przytrafia się starszemu panu. 

Nowy start Akademii Planete+ Doc

Przypominamy, że w semestrze letnim seanse Akademii Planete+ Doc odbywają się w czwartki o godz. 17.00, a bilety kosztują 15 zł. Pierwsze spotkanie już 5 marca. Na dobry początek Akademia zaprezentuje dwa filmy dokumentalne w reż. Macieja Drygasa, przenoszące widzów w czasy PRL-u. Przed filmami krótki wykład, po filmach dyskusja.

„Cudze listy”, film nakręcony w 2010 r. jest w całości zmontowany z materiałów archiwalnych. Służby bezpieczeństwa PRL kontrolowały rocznie kilkadziesiąt milionów listów. Codziennie wyspecjalizowane komórki zajmowały się odklejaniem kopert, czytaniem i analizą prywatnej korespondencji, dzięki czemu powstawały raporty o nastrojach społecznych. Reżyserowi posłużyły one do zbudowania portretu wewnętrznego Polaków w PRL.

„Usłyszcie mój krzyk” przypomina historię Ryszarda Siwca, człowieka który na Stadionie X-lecia dokonał aktu samopodpalenia na znak protestu dotyczącego wkroczenia wojsk Układu Warszawskiego do Czechosłowacji. Wydarzenie zostało zatuszowane, media zarówno polskie i zachodnie milczały na ten temat. Film zakończony jest 7-sekundowym, archiwalnym nagraniem płonącego Siwca. Zagadnienia do dyskusji: film dokumentalny a archiwa prywatne i państwowe, jawne i tajne; strategie oporu w kinie dokumentalnym; portret