Kreska i kropka. We Wrocławiu

Marcin Harlender to twórca działający na uboczu wrocławskiego środowiska artystycznego. Od lat konsekwentnie szuka własnego miejsca we współczesnej sztuce, radykalnie prezentując swoje przemyślenia z zakresu filozofii i historii sztuki przy pomocy farby i pędzla, a także performansów, instalacji oraz happeningów.

Artystyczne poczynania Marcina Harlendera bardziej przypominają działalność malarzy wyklętych rodem z paryskiej cyganerii, niż grzecznych plastyków drugiej dekady XXI wieku.

W Galerii Miejskiej we Wrocławiu zawisną typowe dla tego twórcy obiekty malarskie z pogranicza abstrakcji i figuracji. Twórczość Harlandera wyróżnia to, że poprzez zestawienie kolorów i form potrafi wykrzesać nowe wartości z przedmiotów, które od wielu lat niczemu nie służą.

Intencja malarza wiąże się z chęcią pokazania wpływu obrazu na otoczenie, stąd też artysta rzadko wykorzystuje tradycyjne podłoża. Do malowania swoich znaków używa fragmentów mebli, kartonów, banerów, szuflad, desek do prasowania i wielu innych starych lub niepotrzebnych przedmiotów, często ubarwiając je farbą, również wyłowioną ze śmietniska.

Obrazy Harlendera, powstające za sprawą prostych środków, nadają tytułowej kresce wielowymiarowość, a ściślej czwór wymiarowość, czyli długość, szerokość, przestrzeń i charakter wydobywany z niewidzialnego (w ramach doświadczeń mistycznych i metafizycznych).

Radosław Ślany to wrocławski artysta, który sprawdza, czy rysunek może funkcjonować w przestrzeni i jakie formy może on przybrać. Intencjonalnie uwalnia go ze sztywnych nałożonych przez stulecia ram i obostrzeń. Daje tym samym szansę wejścia na nowe, niekoniecznie oczywiste jeszcze, tory rozwoju rysunku.

Realizacje dwuwymiarowe, zestawione z obiektami przestrzennymi Harlandera, otrzymują właściwy kontekst, zyskując zarazem na wizualnej sile, przy jednoczesnym zachowaniu odrębności wypowiedzi każdego z artystów.

Twórczość Radosława Ślanego jest na wskroś graficzna, syntetyczna i operuje wąską, lecz ciekawą gamą barwną. Dynamiczne, momentami nawet ornamentalne i pozornie nieuporządkowane, układy kompozycyjne są w rzeczywistości dokładnie zaplanowanym zestawieniem plam barwnych i linii.

Radosława Ślanego cechuje spójność programowa, konsekwencja i determinacja w budowaniu autorskiej koncepcji artystycznej. Mimo podążania przez Marcina Harlandera i Radosława Ślanego skrajnie odmiennymi życiowymi drogami, ich prace łączy fundamentalne podobieństwo w wadze przypisywanej kresce/linii i jej relacjom z trój wymiarem oraz sferą duchową. Dlatego prezentację ich indywidualnych poszukiwań i dróg twórczych opatrzono wspólnym tytułem „Czwarty wymiar kreski”.