Mistrzostwo 1977 a mistrzostwo 2012

Okazuje się, że pomiędzy mistrzostwem zdobytym w 1977 i 2012 roku jest wiele podobieństw. Obie drużyny miały w pewnym momencie sezonu głęboki kryzys. Złoty zespół Władysława Żmudy na początku rundy rewanżowej w czterech meczach z rzędu zdobył zaledwie dwa punkty i spadł na czwarte miejsce w tabeli. W końcu jednak się przełamał, zaczął wygrywać i gonić rywali. Ostatecznie mistrzostwo Śląsk zapewnił sobie 19 maja wygraną na wyjeździe z ROW Rybnik 2:1.

 

Teraz było niemal tak samo. Wiosną Śląsk Oresta Lenczyka również spisywał się słabiej, aby w pewnym momencie wejść we właściwy rytm. Różnica polega jedynie na tym, że w 1977 roku wrocławski zespół został mistrzem na dwie kolejki przed zakończeniem sezonu. Teraz trzeba było walczyć do ostatniej sekundy rozgrywek.

Warto zwrócić uwagę, że oba mistrzostwa zostały przypieczętowane na boiskach rywali. Po niedzielnym spotkaniu z Wisłą kibice świętowali w Krakowie, ale także we Wrocławiu. We wtorek na Rynku miała miejsce kulminacja mistrzowskiej fiesty. W 1977 roku wglądało to nieco inaczej. Kibice, który wrócili z Rybnika do Wrocławia, chcieli z Dworca Głównego przemaszerować w kierunku Rynku i tam świętować historyczny sukces. Przemarsz się jednak nie udał, bo nie pozwoliły na to ówczesne komunistyczne władze.

 

Wielka feta odbyła się podczas następnego meczu z Ruchem Chorzów na Stadionie Olimpijskim, gdzie na trybunach pojawiło się blisko 40 tysięcy kibiców. Od niedzieli możemy cieszyć się z drugiego w historii mistrzostwa, ale nie możemy zapominać o bohaterach sprzed 35 lat. Bo Śląsk nie narodził się cztery dni temu, ale ma swoją wspaniała historię, z której powinniśmy być dumni.

 

Złoty Śląsk 1977: Marian Balcerzak, Jan Erlich, Roman Faber, Ireneusz Garłowski, Zygmunt Garłowski, Zygmunt Kalinowski, Krzysztof Karpiński, Henryk Kowalczyk, Józef Kwiatkowski, Mieczysław Kopycki, Mirosław Mitka, Tadeusz Nowakowski, Jacek Nocko, Mieczysław Olesiak, Tadeusz Pawłowski, Zdzisław Rybotycki, Jerzy Szymonowicz, Janusz Sybis, Jacek Wiśniewski, Władysław Żmuda II oraz trener Władysław Żmuda I.