Na Uniwersytecie Wrocławskim będą rozmawiać o dronach

Bezzałogowe statki latające (ang. Unmanned Aerial Vehicle) od dawna wykorzystywano podczas konfliktów zbrojnych, m.in. w trakcie II wojny światowej, wojny Jom Kipur czy I wojny w Zatoce Perskiej.

Głośno zrobiło się o nich jednak dopiero wtedy, gdy do użycia wszedł model Predator (a później Reaper), wyposażony w pociski powietrze-ziemia typu Hellfire. Ten bojowy dron stał się jednym z symboli tzw. wojny z terrorem – i przyczynkiem do dyskusji o coraz powszechniej wykorzystywanych, śmiercionośnych maszynach śledzących.

Drony wywołują lęk, budzą kontrowersje (m.in. dlatego, że chce je wykorzystywać nie tylko armia, ale także agencje bezpieczeństwa i służby porządkowe) – są jednak również obiektem naszej fascynacji. Dostępne w sklepach modele „cywilne”, od tych najtańszych do najdroższych, cieszą się ogromną, stale rosnącą popularnością. Wykorzystujemy je do zabawy, tak jak kiedyś latawce czy zdalnie sterowane modele samolotów, ale także do pracy – wielowirnikowe bezzałogowce z kompaktowymi kamerami zainstalowanymi na pokładzie świetnie sprawdzają się w roli sprzętu profesjonalnych fotografików czy filmowców.

Jaka przyszłość czeka ludzi w świecie dronów? Czy mamy do czynienia z kolejnymi nieludzkimi hybrydami, których powiązań zewnętrznych i wewnętrznych jeszcze dobrze nie rozumiemy? Jak w takim razie (post)humaniści mogą pisać i teoretyzować o dronach? Na te pytania spróbują odpowiedzieć uczestnicy zorganizowanej przez Instytut Kulturoznawstwa UWr oraz Laboratorium Humanistyki Współczesnej konferencji „Czego pragną drony? Technologia, etyka i sztuka”.

Konferencja w Instytucie Kulturoznawstwa rozpocznie się 29 października o godz. 9.00 i potrwa do wieczora. W tym czasie uczestnicy będą mogli wysłuchać szeregu wykładów (m.in. „Prawo do dronów”, „Drony a bezpieczeństwo i prywatność informacji”, „Drony w epoce wojen postheroicznych, czyli jak zmienia się etos wojownika”, „Implikacje wykorzystania dronów dla bezpieczeństwa Arktyki”).