Nowe Horyzonty piątkowo - polecamy co warto zobaczyć

Like Someone in Love
reż. Abbas Kiarostami / Francja, Japonia 2012 / 109’  
obsada Tadashi Okuno, Rin Takanashi, Ryo Kase

Sędziwy akademik umawia się z atrakcyjną dziewczyną do towarzystwa, ale zanim dojdzie do skonsumowania randki, czeka go pasmo nieplanowanych komplikacji. Prawdę powiedziawszy, cel spotkania w ogóle zejdzie z pola widzenia, gdy na horyzoncie pojawi się ten trzeci – wiedziony obsesyjnym uwielbieniem do dziewczyny młodzieniec. Każda następna scena wybucha mikroniespodzianką, raz po raz wyrywając widza z przekonania, że wie, w jakim kierunku zmierza filmowa opowieść. Zastygła kamera dotrzymuje kroku bohaterom i przepływającym między nimi emocjom. Obserwuje je spokojnie, z bezpiecznego dystansu, wyławiając subtelny humor sytuacji wynikającej ze zderzenia dwóch podzielonych wielką przepaścią pokoleń. Na koniec jednak nikomu nie będzie do śmiechu.

Ciche światło
reż. Carlos Reygadas / Meksyk, Francja, Holandia, Niemcy 2007 / 145’
obsada Cornelio Wall, Maria Pankratz, Miriam Toews, Peter Wall, Jacobo Klassen, Elizabeth Fehr
nagrody Cannes IFF 2007 – Jury Prize; Rio de Janeiro IFF 2007 – FIPRESCI Prize; Chicago IFF 2007 – Gold Hugo; Ariel Awards 2008 – Golden Ariel

Johan, pobożny mąż i ojciec licznej rodziny, zakochuje się w innej kobiecie. Mężczyzna jest rozdarty między lojalnością wobec żony a nowym uczuciem. Reygadas swój trzeci film pełnometrażowy (znany widzom konkursu głównego 7. edycji Nowych Horyzontów) osadza w środowisku mennonitów – protestanckiego wyznania, w którym reguły życia nie zmieniły się od XVI wieku. Portretując zamkniętą społeczność, posiadającą własną kulturę, język i oryginalną teologię, reżyser poszerza jednocześnie swój stylistyczny horyzont. Ciche światło wydaje się otwierać nowy rozdział w filmografii artysty: widoczne w poprzednich filmach przywiązanie do drastycznych środków i aktorskiej improwizacji ustępuje tu miejsca większej precyzji i klarowności pomysłów oraz dążeniu do estetycznej harmonii.

Zapiski z Toskanii
reż. Abbas Kiarostami / Francja, Włochy, Belgia 2010 /
obsada Juliette Binoche, William Shimell, Jean-Claude Carrière, Agathe Natanson, Gianna Giachetti, Adrian Moore, Angelo Barbagallo nagrody Cannes IFF 2010 – Best Actress; San Francisco Film Critics Circle 2011 – Award for Best Foreign-Language Film; Valladolid IFF 2010 – Best Film

Nie ma nic łatwiejszego niż proste pytania. Czy wykorzystując kopię, można znaleźć drogę do oryginału? Nie ma nic piękniejszego niż wieloznaczne odpowiedzi. Ona i on spotykają się na promocji książki; rozmawiają o sztuce – o rzeźbie, malarstwie, a może o spektaklu, jaki odgrywają przed sobą? Nie ma nic trudniejszego niż zwyczajne gesty. W wyrafinowanej grze zawsze ma się jednak większe pole do popisu. Czy dlatego kobieta i mężczyzna karmią się słodkimi iluzjami, by bardziej poczuć gorzki smak faktów? W Zapiskach z Toskanii nie sposób oddzielić fikcji od rzeczywistości. W powietrzu unosi się przekonanie, że jedyną kopią, o jakiej rozmawiamy, jest wspomnienie – subiektywny obraz, który zastępuje konkret. Czy za jego pośrednictwem można dotrzeć do prawdy?

Labirynt
reż. Jim Henson / Wielka Brytania, USA 1986 /
obsada David Bowie, Jennifer Connelly, Toby Froud, Shelley Thompson, Christopher Malcolm

Gdy czegoś nie wiesz, to jakiego artystę możesz zapytać? Davida. Bo-Wie. Żart może czerstwy, ale w pełni oddaje to, kim dla świata jest David Bowie. Serialowemu Lutherowi jego teksty pomagają walczyć ze zbrodnią, a Wolverine’owi on sam wygrać z Batmanem (w Prestiżu Christophera Nolana). Tu jest Jaredem, Królem Goblinów, który włada muppetami Jima Hensona. Odziany w legendarny trykot próbuje podbić młodzieńcze serce Jenniffer Connelly, śpiewając jej goblinie serenady i oferując, że będzie jej niewolnikiem. Ona, niepomna na to, przemierza jego magiczny labirynt w poszukiwaniu swego brata. Czy to jawa, czy sen? Odpowiedzieć mógłby psychoanalityk, chociażby ten, który bywał w Towarzystwie wilków Neila Jordana.