Nowy plenerowy posąg stanął na wrocławskiej Wielkiej Wyspie

Światowid, według słowiańskiej mitologii, był uznawany za pana niebios, wojny, płodności i urodzaju. Przedstawiano go z atrybutami miecza i rogu jako postać posiadającą cztery oblicza zwrócone na cztery strony świata. Wrocławski Światowid jako patron ośrodka kultury wśród atrybutów posiada teatralne maski, malarską paletę, skrzypce i ceramiczne naczynie. Rzeźba Światowida powstała, by uświetnić tegoroczny jubileusz 50-lecia działalności ODT Światowid we Wrocławiu.

Posąg zaprojektował i wykonał z gliny Rytis Konstantinavicius. Artysta prowadzi w ODT Światowid Pracownię Rzeźby w Tworzywie Ceramicznym, ale jako aktywny i niezależny twórca zajmuje się nie tylko ceramiczną rzeźbą, lecz również malarstwem. Od wielu lat związany jest z Wrocławiem. W 2014 roku został rekordzistą Guinnessa, wykonując największe ceramiczne naczynie świata.

Rzeźba wypalana była podczas plenerowego happeningu metodą raku, czyli techniką, która swoją historią sięga XVI wiecznej Japonii. Dziś metoda ta już mocno ewoluowała, wykorzystuje się do niej m.in. piece polowe opalane gazem. Raku (mówiąc w dużym skrócie) polega na szybkim wypale w piecu, redukcji w materiale dymnym i schłodzeniu w wodzie. Najbardziej widowiskową część tego procesu mieli okazję obserwować goście jubileuszowego pikniku.

Podczas happeningu rzeźba Światowida została wyjęta z pieca w szczytowej fazie wypału, czyli w temperaturze ok. 1000 stopni Celsjusza. Świecący jak płonąca żagiew Światowid wzbudzał wśród widzów okrzyki zachwytu i podziwu. Posypywanie posągu trocinami (trociny paląc się dają dużo dymu) uruchomiło proces redukcji - odcinania dostępu tlenu do powierzchni gliny.

W czasie redukcji na zewnętrznej skorupie ceramiki powstają warstwy metali w szczególności kobaltu (kolor niebieski) i miedzi (kolor rdzawy), na skutek utlenienia się tlenków tych metali. Tworzy to niepowtarzalny efekt! Natomiast dym wnikając w powierzchnię nieszkliwioną, zabarwia ją na czarno. Szkliwo pod wpływem szoku termicznego zmienia się, tworząc charakterystyczne pęknięcia, tak zwane krakle.

By zakończyć proces redukcji piec musiał być ponownie zamknięty. Posąg został wewnątrz pieca zasypany trocinami (nad piecem unosiły się wtedy widowiskowe pióropusze iskier, płomieni i dymu), a rzeźba studziła się całą noc.

Technika raku daje ceramikowi dużą ingerencję w proces wypału - temperatura w piecu, szybkość wyjmowania ceramiki z pieca, czas redukcji i rodzaj materiału, czas chłodzenia, a nawet warunki atmosferyczne (np. wiatr) mają niebagatelny wpływ na końcowy efekt. Dlatego też następnego dnia rano, gdy okazało się po otworzeniu pieca, że kolorystyka posągu odbiega od oczekiwań artysty, Rytis Konstantinavicius podniósł temperaturę rzeźby.

Jego kolejne zabiegi, a więc wprowadzanie zmian temperatury i redukcja służyły temu, by nadać Światowidowi pożądane barwy. Działania te prowadzone były już w otwartej przestrzeni. Przy tej technice najdrobniejsze niuanse mają znaczenie. I może dlatego też raku tak bardzo fascynuje twórców ceramiki.

Kolejne etapy prac związane były z czyszczeniem i myciem rzeźby oraz posadowieniem jej na specjalnie przygotowanym postumencie. Obecnie wrocławski Światowid stojąc na Biskupinie jako patron Ośrodka Działań Twórczych Światowid rekomenduje odwiedzającym "wszystkie strony kultury", a w szczególności muzykę, taniec, teatr i sztuki plastyczne, bowiem wokół tych dziedzin zbudowana jest oferta eventów oraz zajęć artystycznych ośrodka.