Ofiary katastrofy smoleńskiej będą miały swoje skwery i park we Wrocławiu. Gdzie? [MAPY]

Zgodnie z propozycją przedstawioną w konsultacjach, patronami dwóch miejskich skwerów oraz parku mieliby zostać: Jerzy Szmajdziński, Władysław Stasiak i Aleksandra Natalli-Świat. Cała trójka po katastrofie lotniczej z 10 kwietnia 2020 roku otrzymała honorowe obywatelstwo Wrocławia.

Teraz władze Wrocławia zamierzają upamiętnić związane z naszym miastem ofiary katastrofy poprzez nadanie ich imion trzem terenom zielonym.

Skwerem Jerzego Szmajdzińskiego miałby zostać nazwany skwer przy ul. ks. Wincentego Kraińskiego na Starym Mieście. Władysław Stasiak miałby być patronem skweru między ulicami Bardzką, Hubską i Jesionową, z kolei parkiem Aleksandry Natalli-Świat miałby zostań nazwany teren między ulicami Legnicką i Stacyjną.

Konsultacje społeczne w tej sprawie prowadzone będą w urzędzie miejskim do 26 sierpnia. Potem najpewniej projekt trafi pod głosowanie rady miejskiej, która ostatecznie zadecyduje o nadaniu nowych nazw. Mieszkańcy swoje uwagi i opinie do projektów mogą zgłaszać w Biurze Rozwoju Wrocławia.

Poniżej publikujemy sylwetki osób, które znalazły się w uzasadnieniach projektów uchwał nadania nazw.

Kim był Jerzy Szmajdziński?

Jerzy Szmajdziński (1952-2010) - polski polityk, poseł na Sejm PRL IX kadencji w latach 1985–1989, poseł na Sejm I, II, III, IV, V i VI kadencji (1991–2010), wicemarszałek Sejmu VI kadencji, w latach 2001–2005 minister obrony narodowej.

Urodzony w 1952 roku Szmajdziński w latach 1966–1971 był uczniem Elektronicznych Zakładów Naukowych we Wrocławiu. W 1975 ukończył studia na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu. Karierę polityczną rozpoczął w latach 70. Jeszcze jako student Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu został członkiem PZPR i zaczął działać w Socjalistycznym Związku Studentów Polskich. W 1986 roku został członkiem Komitetu Centralnego PZPR i do 1990 roku pozostał w partii. Następnie zaangażował się we współtworzenie SdRP, w której pełnił funkcję sekretarza generalnego (od marca 1993 do grudnia 1997 roku). W latach 1983-1991 działał w Polskim Komitecie Olimpijskim, przez 2 lata (1988-1990) był jego wiceprezesem. W Sejmie II kadencji, po wyborze Aleksandra Kwaśniewskiego na prezydenta w 1995 roku, objął po nim przewodnictwo klubu parlamentarnego SLD. Pod koniec 1997 roku był wymieniany jako jeden z kandydatów do przywództwa w SdRP. Po przekształceniu SLD w partię, na pierwszym kongresie w grudniu 1999 r., został wybrany na wiceprzewodniczącego Sojuszu. Od początku kariery poselskiej Szmajdziński uchodził w Sojuszu za specjalistę od spraw wojskowości. W Sejmie I kadencji był wiceszefem Komisji Obrony Narodowej, a w następnej kadencji jej szefem. Pod jego kierownictwem komisja przygotowała ustawę o ministrze obrony narodowej stanowiącą, że w Polsce obowiązuje zasada cywilnej i demokratycznej kontroli nad siłami zbrojnymi. Ministrem obrony narodowej został w rządzie Leszka Millera w 2001 roku, a następnie w gabinecie Marka Belki (do 2005 roku). W grudniu 2009 został ogłoszony kandydatem SLD w wyborach prezydenckich w 2010 r. Zginął 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie polskiego samolotu Tu-154 w Smoleńsku. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz na LII Sesji Sejmiku Województwa Dolnośląskiego przyznano mu tytuł Honorowego Obywatela Dolnego Śląska.

Kim był Władysław Stasiak?

Władysław Stasiak (1966 - 2010) – polski urzędnik państwowy i samorządowy.

Ukończył w 1984 I Liceum Ogólnokształcące we Wrocławiu. W 1989 ukończył historię na Uniwersytecie Wrocławskim. W trakcie studiów był zaangażowany w działalność opozycyjną. Należał do Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Uczestniczył w strajkach studenckich na Uniwersytecie Wrocławskim w 1988 i 1989. W latach osiemdziesiątych należał do Klubu Inteligencji Katolickiej we Wrocławiu. W latach 1989–1990 zaangażowany w działalność Komitetu Obywatelskiego we Wrocławiu. W 1989 został asystentem w katedrze historii starożytnej Instytutu Historii Uniwersytetu Wrocławskiego. Współtworzył wrocławskie struktury Porozumienia Centrum, był członkiem zarządu wojewódzkiego tej partii. W latach 1991–1993 odbył studia w Krajowej Szkole Administracji Publicznej. W międzyczasie w 1992 odbył staż w dyrekcji generalnej francuskiej policji w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. Był absolwentem pierwszego rocznika KSAP. W latach 1993–2002 pracował w Najwyższej Izbie Kontroli, m.in. jako wicedyrektor Departamentu Obrony Narodowej i Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Od listopada 2002 pełnił funkcję zastępcy prezydenta m.st. Warszawy Lecha Kaczyńskiego, odpowiedzialnego za sprawy ochrony ładu, porządku i bezpieczeństwa publicznego, działalność Straży Miejskiej oraz ewidencję ludności, ochronę zdrowia, sport i kulturę fizyczną. Od 2 listopada 2005 do 31 maja 2006 zajmował stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji, odpowiedzialny za nadzór nad Policją, Strażą Graniczną i Biurem Ochrony Rządu. Następnie był sekretarzem stanu w tym resorcie do 24 sierpnia 2006, kiedy to objął urząd szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego i sekretarza Rady Bezpieczeństwa Narodowego. W roku 2007 był ministrem spraw wewnętrznych i administracji w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. 19 listopada 2007 ponownie został szefem BBN. 27 lipca 2009 został powołany na stanowisko szefa Kancelarii Prezydenta RP. Zginął 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie polskiego samolotu Tu-154 w Smoleńsku. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, a także przyznano mu tytuły Civitate Wratislaviensi Donatus oraz Honorowego Obywatela Dolnego Śląska.

Kim była Aleksandra Natalli-Świat?

Aleksandra Natalli-Świat (1959 - 2010) – polska polityk i ekonomistka, posłanka na Sejm V i VI kadencji.

W 1982 ukończyła studia na Wydziale Zarządzania i Informatyki Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, następnie w 2004 studia menedżerskie we wrocławskiej Wyższej Szkole Bankowej. W latach 1982–1991 pracowała jako starszy asystent w Pracowni Regionalnej Zakładu Badań Statystyczno-Ekonomicznych Głównego Urzędu Statystycznego i Polskiej Akademii Nauk. Następnie przez rok była inspektorem wojewódzkim w Urzędzie Wojewódzkim we Wrocławiu. Od 1992 pełniła funkcję zastępcy dyrektora Międzywojewódzkiego Ośrodka Doskonalenia Kadr Administracji Państwowej. W latach 1996–2000 pracowała jako główny specjalista w Urzędzie Miejskim we Wrocławiu. Przez cztery kolejne lata zasiadała w zarządzie Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego, a od 2004 – jako wiceprezes – w zarządzie Wrocławskiego Centrum SPA. W czasach studenckich działała w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. W latach 90. była członkiem Porozumienia Centrum, następnie działała w Porozumieniu Polskich Chrześcijańskich Demokratów i SKL-RNP. Później przystąpiła do Prawa i Sprawiedliwości, zasiadała we władzach krajowych tego ugrupowania. W 2005 z listy Prawa i Sprawiedliwości została wybrana na posła V kadencji w okręgu wrocławskim. W Sejmie przewodniczyła Komisji Finansów Publicznych. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskała mandat poselski. 12 stycznia 2008 została wybrana na wiceprezesa Prawa i Sprawiedliwości. Zginęła 10 kwietnia 2010 r. w katastrofie polskiego samolotu Tu-154 w Smoleńsku. Pośmiertnie została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, a także przyznano jej tytuły Civitate Wratislaviensi Donatus oraz Honorowego Obywatela Dolnego Śląska. 28 czerwca 2010 przy jej dawnym biurze poselskim na placu Solnym we Wrocławiu odsłonięto poświęconą jej tablicę pamiątkową.