Olga Tokarczuk o cielesności

Z dużą dozą ostrożności można napisać, że  Olga Tokarczuk opowiada o ciele ‘po kobiecemu’, i to nie tylko dlatego, że zajmuje się głównie tym, jak zmienia się ciało kobiety ciężarnej albo starej. Autorka pisze o ciele z czułością, przyglądając się procesom, składającym się na ludzką egzystencję. W „Ostatnich historiach” czytamy: „Widziałam, jak zmienia mi się ciało, jak łagodnieje w kształtach. (…) Uda ze zgrabnych i poznaczonych taśmami mięśni więdną, pokrywają się nierównymi grudkami tłuszczu, brzuch pcha się do przodu, krągły jak blada, miękka bułka; piersi stają się wiotkie, zamszowe w dotyku, delikatne jak mięsiste płatki wodnego kwiatu. Staję się krucha, najchętniej sama siebie wzięłabym w objęcia i utuliła, pogładziła czule ramiona i piersi, delikatnie położyła na łóżku i kołysała, szeptała”. Taki sposób pisania można nazwać ‘czułą narracją’.

Autorka nie poprzestaje jednak na poszukiwaniu nowych sposób opowiadania o tym, co dzieje się z ludzkich ciałem. Czytanie powieści i opowiadań Olgi Tokarczuk może sprawić, że czytelników i czytelniczki „Domu dziennego, domu nocnego” albo „Gry na wielu bębenkach” dopadnie cielesno-płciowe zwątpienie. Płeć nie jest ani czymś oczywistym, ani naturalnym, mówi Olga Tokarczuk, opowiadając o mnichu Paschalisie i o bogini Kummernis. Z książek pisarki sączy się wiedza o tym, że w życiu zdarzają się przeróżne sytuacje niedopasowania czy odstawania, także cielesnego i płciowego, i że te sytuacje, być może, nie są wcale ‘wyjątkiem od reguły’, bo samej reguły nie ma.

„Cielesne historie”. Spotkanie z Olgą Tokarczuk
21 grudnia 2011 (środa), godz. 18:00, Mieszkanie Gepperta, ul. Ofiar Oświęcimskich 1/2
Spotkanie poprowadzi dr Anna Wiatr