Ostatnie dni wystawy w Muzeum Pana Tadeusza!

Patrząc na stare druki, widz bywa zaskoczony, że książki mające ponad trzysta lub pięćset lat wyglądają tak dobrze, często zapominając, iż są one w całości wytworami rąk ludzkich, a jakość pracy rzemieślników spowodowała nadanie tym skarbom nazwy zabytków czarnej sztuki.

Historia książki drukowanej rozpoczęła się w 1455 roku za sprawą Johannesa Gutenberga z Moguncji. Początkowo książka drukowana przypominać miała rękopis: w druku stosowano skróty, a inicjały i inne motywy dekoracyjne malowano ręcznie. Z czasem odkryto potencjał drukarstwa: możliwość powielania w niezmienionej wersji kilkuset egzemplarzy tekstu, ale także wzbogacania go ilustracjami i ozdobnikami przy pomocy technik typograficznych. Od XVI stulecia wszystkie elementy zdobnicze książki powstawały już przy pomocy technik drukarskich, niekiedy stosując druk czerwono-czarny, rozdziały rozpoczynały efektowne inicjały, a poszczególne strony ujmowano w finezyjne, ornamentalne ramy. Pojawiły się ilustracje drzeworytowe lub odbijane z płyt miedziorytniczych. Każda karta była w takim przypadku najpierw zadrukowywana tekstem, a potem wzbogacana o ryciny. W ten sposób książki powstawały do 1830 roku. Stare druki możecie podziwiać w Muzeum Pana Tadeusza, w Galerii Ossolińskiej.