Piękno i kicz, czyli polskie kościoły na wystawie w Młynie Maria

W grudniu 2015 roku minęło dokładnie 50 lat od zakończenia Soboru Watykańskiego II – reformy, która między innymi zrewolucjonizowała architekturę sakralną. W tym czasie wzniesiono w Polsce ponad trzy i pół tysiąca kościołów, a nasz kraj stał się istnym laboratorium nowoczesnej architektury sakralnej. 

Podstawową cechą powojennych kościołów jest różnorodność. W czasach PRL, gdy słowem – kluczem była „prefabrykacja”, kościoły były przestrzenią architektonicznej swobody. Projektanci brawurowo eksperymentowali z jednym z najsilniej zakorzenionych archetypów – wyobrażeniem świątyni. Efekty ich pracy reprezentują szeroki wachlarz rozwiązań estetycznych i formalnych – od architektonicznej tradycji do awangardy, od tych zaprojektowanych ze smakiem do kiczowatych. Nowoczesne, powojenne świątynie, choć zdominowały krajobraz, nadal pozostają na peryferiach dyskusji o współczesnej polskiej architekturze.

Celem wystawy Architektura VII Dnia jest próba przedstawienia imponującego dorobku architektury sakralnej w Polsce oraz zaakcentowanie najbardziej charakterystycznych obiektów kościelnych powstałych na przestrzeni ostatniego półwiecza. Prezentacja blisko 100 najciekawszych kościołów drugiej połowy XX wieku pozwoli zapoczątkować wielowątkową ocenę postanowień Soboru Watykańskiego II nie tylko w kwestiach liturgii, ale również architektury i sztuki. Architektoniczne portrety kościołów prezentowane na wystawie uzupełnione zostały mapami i infografikami ukazującymi zjawisko Architektury VII Dnia w kontekście zmieniających się uwarunkowań społeczno-politycznych. Ważnym wątkiem zaprezentowanym podczas wystawy będzie także społeczna, wspólnotowa mobilizacja na rzecz budowy kościołów, będąca jednym z największych, oddolnych ruchów społecznych we współczesnej historii Polski.

Organizatorami wystawy są Europejska Stolica Kultury Wrocław 2016 i Fundacja Bęc Zmiana.

Wstęp na wystawę jest bezpłatny.