Piękny gol Picha, zwycięstwo Śląska z Wisłą Kraków. Wrocławianie kończą rundę na 4. miejscu w Ekstraklasie

W starciu Śląska z Wisłą atrakcji i tych kibicowskich, i tych sportowych było całkiem, całkiem. Zabrakło tylko tego, co fani lubią najbardziej, czyli goli, bo piłka raz trafiła do bramki. Ale na pocieszenie kibice na Stadionie Wrocław zobaczyli gola przepięknego. Pichowi popisał się bowiem pięknym uderzeniem zza pola karnego, po którym bramkarz Wisły Michał Buchalik nie miał szans, by sięgnąć piłki. I Słowak nie dość, że zapisał na swoje konto bardzo efektownego gola, to jednocześnie dał Śląskowi ważne zwycięstwo. Bo dzięki tej wygranej wrocławianie w rundzie finałowej zagrają cztery, a nie trzy mecze na własnym stadionie. A przy okazji zaliczył swoje małe zwycięstwo, bo przed meczem spekulowano, że trener Tadeusz Pawłowski posadzi go na ławce rezerwowych. Słowak wyszedł jednak na boisko w pierwszym składzie i choć nie ustrzegł się kilku irytujących błędów, to jednak zrobił to, co do niego należało. Przed meczem i na trybunach, i na boisku było dość… sympatycznie. Kibice obu zespołów przyjaźnią się od lat, a swojej sympatii dają wyraz, tworząc świetną atmosferę. Nie inaczej było w środowe popołudnie na Stadionie Wrocław. Zanim sędzia gwizdnął po raz pierwszy, kibice mogli też wysłuchać nowego hymnu Śląska Wrocław. Niestety, teraz nie możemy napisać o nim zbyt wiele. Bo nagłośnienie było tak kiepskie, że słów hymnu nie dało się usłyszeć, ba - choćby domyślić, o czym śpiewano. Ale może następnym razem.

Gdy już mecz się zaczął, kibice obu ekip nie mogli się nudzić przez to, co serwowali piłkarze. Zarówno Śląsk, jak i wiślacy starał się grać ofensywną, ładną dla oka piłkę. Przez pierwsze minuty gry lepiej radzili sobie wrocławianie, korzystając z dość biernej postawy Wisły. I Śląsk mógł pokusić się o dwa gole. Ale najpierw Marco Paixao został zablokowany sekundy przed tym, zanim oddał strzał z 11 m, a później groźnie strzelał Robert Pich, wcześniej obsłużony przez Krzysztofa Ostrowskiego efektownym podaniem. “Biała Gwiazda” odpowiedziała akcją Wilde-Donalda Guerriera, który w polu karnym Śląska już przymierzał się strzału, ale zamiast piłkę kopnął powietrze i bramkarz wrocławian Mariusz Pawełek mógł odetchnąć z ulgą.

Po całkiem dynamicznym początku meczu, tempo gry nieco siadło. Wiślacy zaczęli atakować Śląsk wyżej, chwilami kilku piłkarzy Wisły próbowało wymusić błąd wrocławian pod ich bramką. Ale te naciski nie przyniosły pożądanego efektu. Śląsk grał bowiem mądrze, był dobrze zorganizowany zwłaszcza w defensywie i nie dał sobie wbić gola. Krakowanie po nieco nerwowym początku w końcu też złapali swój rytm, umiejętnie rozbijając wrocławskie ataki. I do przerwy obaj bramkarze zachowali czyste konto.

Na początku drugiej połowy oba zespoły zamieniły się rolami i to Wisła zabrała się za atakowanie na poważnie. W 47. minucie groźnie strzelał Łukasz Burliga, a kilka minut później Dariusz Dudka z rzutu wolnego przymierzył w poprzeczkę bramki Śląska. Po tym strzale piłka zatańczyła za plecami Mariusza Pawełka i niewiele brakowało, by któryś z wiślaków wpakował ją do bramki, ale obrońcy Śląska przytomnie wybili piłkę, byle dalej. W grze wrocławian brakowało rytmu, jakby w przerwie w drużynie coś się zacięło. Trener Tadeusz Pawłowski nie czekał, aż jego maszyneria sama “zaskoczy” i postanowił ją naoliwić. Ściągnął z boiska Mateusza Machaja, zastępując go Peterem Grajciarem. Ta zmiana dowiodła, że trener Śląska ma przysłowiowego nosa, bo Słowak kilka minut po zameldowaniu się na murawie był mocno zamieszany w akcję, która dała Śląskowi gola. Po jego dośrodkowaniu, obrońcy Wisły musieli ratować się dość chaotycznym wybiciem piłki i ta spadła tuż przed pole karne. Wprost pod nogi Picha, który odpalił “bombę” i nie dał szans Michałowi Buchalikowi.

Jak się okazało, była to kluczowa akcja meczu. Grający z prowadzeniem Śląsk imponował spokojem w grze defensywnej, unikał też zbędnego ryzyka, przez które mógłby nadziać się na bolesną kontrę Wisły. Tylko raz, tuż przed końcem spotkania, Mariusz Pawełek interweniował zbyt daleko od własnej bramki i miał mnóstwo szczęścia, że nie zawalił gola, bo strzał Guerriera tylko o centymetry minął słupek. Był to jednak jedyny groźniejszy atak Wisły, przeprowadzony po stracie gola. Wiślakom bardzo brakowało ich najlepszego napastnika Pawła Brożka, który został w Krakowie rozłożony przez anginę. Bez niego “Biała Gwiazda” we Wrocławiu była nieco przygaszona, zwłaszcza w ataku. Sam Guerrier to za mało, by rozmontować szczelną w tym spotkaniu wrocławską obronę.

Zwycięstwo nad Wisłą oznacza, że Śląsk “odbił” czwarte miejsce w Ekstraklasie od Wisły Kraków. I zrobił to w najlepszym z możliwych dla siebie momencie, bo w ostatniej kolejce rundy zasadniczej. Wrocławianie po zwycięstwie nad “Białą Gwiazdą” zapewnili sobie czwartą pozycję i w rundzie finałowej zagrają u siebie cztery mecze. Podział zespołów na grupę mistrzowską i grupę spadkową wiąże się z podziałem punktów na pół. Śląsk etap zasadniczy skończył z dorobkiem 46 pkt., ma więc obecnie 23 “oczka”. I do prowadzącej w lidze Legii Warszawa traci obecnie 5 pkt., do wicelidera Lecha Poznań 4 pkt., a do zajmującej trzecie miejsce Jagiellonii Białystok 2 pkt.

I już w następnej ligowej kolejce wrocławian czeka bardzo ważny mecz, który może zdecydować o tym, czy Śląsk w tym sezonie zdobędzie medal. Zespół trenera Pawłowskiego wyjedzie bowiem właśnie do Białegostoku na mecz z Jagiellonią. Porażka w nim może sprawić, że miejsce nagradzane medalem Ekstraklasy odpłynie Śląskowi zbyt daleko, by móc je zdobyć.

Śląsk Wrocław - Wisła Kraków 1:0 (0:0)
Gol: Pich (68.).

Śląsk Wrocław: Pawełek - Zieliński, Celeban, Hołota, Pawelec - Ostrowski (60. Flavio Paixao), Hateley, Danielewicz, Machaj (66. Grajciar), Pich - Marco Paixao.
Wisła Kraków: Buchalik - Jović, Głowacki, Sadlok, Burliga (74. Garguła) - Barrientos (80. Stępiński), Dudka, Jankowski, Stilić, Wilde-Donald Guerrier - Boguski (57. Stjepanović).

Żółte kartki: Danielewicz - Dudka, Burliga, Sadlok.
Sędzia: Paweł Raczkowski (Warszawa).

Widzów: ok. 15 tys.