Pierwsze wystąpienie Jacka Sutryka sprzed pięciu lat. Co z niego zostało?

Co z tych obietnic zostało? Oceńcie sami. My przypominamy całe inauguracyjne wystąpienie Jacka Sutryka.

Szanowni Państwo!

Zacznę od sprawy dla mnie najważniejszej. Nie zdążę powtórzyć podczas mojego wystąpienia 129 669 razy, powiem zatem raz – raz jeszcze z głębi serca: Dziękuję!

Dziękuję wszystkim wrocławiankom i wrocławianom, za rozmowy, za wspólnie spędzony czas, za konsultowanie programu, który od teraz zamieniamy w strategię dla naszego miasta. Dziękuję za tak liczny udział w wyborach. Tak dziś właśnie powinien wyrażać się nasz patriotyzm – szczególnie w tym wyjątkowym roku stulecia odzyskania przez Polskę niepodległości. Ale dzisiaj wspólnie Ja i Państwo przejmujemy odpowiedzialność za wszystkich mieszkańców, za tych co głosowali i za tych co nie głosowali, za tych co głosowali na nas i tych którzy głosowali na naszych konkurentów politycznych. Zaczynamy nowy rozdział w księdze, jak powiedziałby Norman Davis, nasz honorowy obywatel, Mikrokosmosu. Mikrokosmosu, który nazywamy Wrocławiem.

Dziękuję tym wszystkim, którzy wspierali mnie w trakcie całej kampanii. W szczególny sposób dziękuję Rafałowi Dutkiewiczowi – pamiętam nasze spotkanie, gdy powiedziałem Ci, drogi Rafale, że poważnie myślę o starcie w wyborach. Zapytałeś, czy wygram? Odpowiedziałem, że obiecuję. Pamiętam Twoją reakcję i wsparcie, które okazałeś mi od samego początku. Przez 16 lat dobrze prowadziłeś Wrocław, będziemy o tym pamiętać.

Dziękuję kandydatom na radnych, z wielu ugrupowań, którzy wspierali mnie podczas kampanii. Dziękuję Koalicji Obywatelskiej, środowisku Rafała Dutkiewicza, Sojuszowi Lewicy Demokratycznej, i wszystkim niezrzeszonym aktywistom, samorządowcom i mieszkańcom.

Dziękuję mojej rodzinie.

Niektórzy z Państwa tutaj zebranych debiutują, podobnie jak ja, w nowej roli. Cieszę się, że zdecydowali się Państwo w wyborach wystartować oddając się osądowi mieszkańców Wrocławia. Gratuluję wszystkim, którzy mandaty radnych uzyskali, z takim samym szacunkiem patrzę na tych, którym tym razem się nie udało. Szanuję tę Państwa aktywność obywatelską i to, co Państwo robicie w swoich lokalnych środowiskach – to bardzo ważne i  cenne dla oddolnego budowania Wrocławia. Zapraszam wszystkich Państwa do współpracy i wspólnego budowania miasta.

Cieszę się z Państwa obecności. Są dzisiaj wśród nas seniorzy, z których doświadczenia wszyscy chcemy korzystać. Są dzieci, dla których chcemy budować Wrocław przyszłości. Wierzę, że kiedyś także ktoś z nich zastąpi mnie lub zasiądzie w Radzie Miejskiej.

W trakcie kampanii wiele mówiłem o programie dla Wrocławia. O parkach, tramwajach, targowiskach i osiedlach. Wkrótce będziemy ten program realizowali i usłyszą Państwo o szczegółach jeszcze nie raz. Ale proszę, pozwólcie, że w tym szczególnym dla mnie dniu opowiem o czymś, co jest od programu ważniejsze. Dzięki czemu będzie on mógł być realizowany. Pozwólcie, że złożę tu pewne wyznanie wiary. Wyznanie wiary we Wrocław i wyznanie wiary w nas tutaj zebranych.

Wierzę, we Wrocław otwarty i uśmiechnięty, łączący młodych i starszych, tak jak radosna parada w 100 lecie niepodległości. We Wrocław, w którym każdy, kto chce go budować znajdzie swoje miejsce. We Wrocław, który podtrzyma swoją tradycję miasta otwartego dla przyjezdnych. Miasta pewnego siebie i silnego swoją kulturą, miasta tolerancyjnego, które czerpiąc z tej siły jest także zdolne do pomocy tym, którzy jej potrzebują.

Wierzę, że wszyscy, jak tu jesteśmy, mimo iż pochodzimy z różnych środowisk, czy partii politycznych, zdecydowaliśmy się startować w wyborach, bo chcemy zmieniać nasze miasto i służyć jego mieszkańcom.

Wierzę, że dobro mieszkańców będzie naszą najwyższą wartością, bo Wrocław moi Drodzy to miasto, w którym żyją koło siebie wyborcy PiSu, Koalicji Obywatelskiej, sympatycy środowisk bezpartyjnych i wielu innych ugrupowań. To wyborcy nas wszystkich, ale też i tych, którzy mimo zebranych głosów nie znaleźli się w tej Radzie. Decyzje, które podejmiemy będą dotyczyły ich wszystkich. To wielka odpowiedzialność. Dzisiaj musimy się także wsłuchiwać w głos tych, których reprezentantów tutaj nie ma.

Wierzę, że wykorzystamy szansę na wprowadzenie nowej jakości do naszej współpracy, nasze spory będą merytoryczne, że nie będą za nimi stały żadne inne interesy, jak tylko nasze rozumienie dobra Wrocławia. Pochodzimy z różnych dzielnic naszego miasta, znamy ich problemy i nimi żyjemy. Zostaliśmy wybrani, aby tę lokalność widzieć na szerszym tle Wrocławia, być gotowymi do kompromisów i ustępstw, ale mieć odwagę do prezentowania własnego zdania.

Wierzę wreszcie, że ten wrocławski wspólny mianownik pozwoli nam dobrze rozwinąć miasto w ciągu najbliższych lat. Takie zadanie powierzyli nam wrocławianki i wrocławianie. Takiemu zadaniu musimy sprostać i musimy, moi drodzy, zrobić to wspólnie.

Szanowni Państwo,  przed chwilą podpisałem, a wcześniej wygłosiłem, deklarację przystąpienia do najważniejszej dla mnie partii. Tą partią jest Wrocław. Nie mam innej i innej nie szukam. Oczekuję, że Wrocław stanie się także partią pierwszego wyboru dla moich zastępców i wszystkich współpracowników.

Chcę wreszcie powiedzieć, że hasła, którego używałem w wyborach, nie traktowałem w uproszczony kampanijny sposób. Mówiąc wtedy i dziś o naszym mieście chciałem przekazać w nim rzecz dla mnie najważniejszą, to jak rozumiem służbę publiczną. Jako współpracę między wszystkimi siłami dla większego, wspólnego dobra.

Zatem raz jeszcze: wierzę, wierzę bardzo mocno, że ponad wszelkimi podziałami Wrocław to nasza wspólna sprawa.

Dziękuję Państwu, bierzmy się do pracy dla Wrocławia.