Piłkarz Śląska graczem marca Ekstraklasy. Dla Smudy za słaby do kadry

Popularny “Kaz” w obecnym sezonie gra popisowo. Jego łupem padło już osiem goli, co - jak na defensywnego pomocnika - jest wynikiem znakomitym. Wiele razy bramki Kaźmierczaka ratowały Śląsk z opresji. Rosły pomocnik wrocławskiej ekipy błyszczy jednak nie tylko pod bramką rywala. Ze swojej mrówczej roboty w środku pola też wywiązuje się nieźle. Umie się ustawić na boisku, choć nie należy do najbardziej zwinnych piłkarzy na świecie. Dobrze przerywa akcje przeciwnika i praktycznie nie przegrywa pojedynków główkowych. Umiejętnie wspiera Sebastiana Milę w rozegraniu piłki, a partner z duetu defensywnych pomocników Śląska Dariusz Sztylka przeżywa przy “Kazie” drugą piłkarską młodość.

Doskonała forma Przemysława Kaźmierczaka nie uszła uwadze piłkarskich ekspertów. Tygodnik “Piłka nożna” przyznał liderowi Śląska nagrodę dla najlepszego zawodnika Ekstraklasy w marcu. W jedenastce miesiąca pomocnik wrocławskiej ekipy znalazł się obok dwóch kolegów z zespołu - Tadeusza Sochy i Piotra Ćwielonga.

- Z jednej strony gra mało efektownie, nie zaskakuje na boisku, ale walczy, rozbija rywali i nie odstawia nogi, a przede wszystkim imponuje skutecznością. Środkowy pomocnik Śląska, który na boisku ma przecież sporo zadań destrukcyjnych, strzelił już osiem goli w Ekstraklasie (trzy wiosną), a gdyby skuteczniej wykonywał rzuty karne, zrównałby się w liczbie trafień z liderującym Andrzejem Niedzielanem - czytamy w uzasadnieniu wyróżnienia dla “Kaza”.



Skoro “Kaz” jest tak dobry, to wydaje się być oczywiste, że zapracował na miejsce w reprezentacji Polski. Albo, będąc precyzyjnym, na powrót do kadry. Bo w koszulce z orzełkiem na piersi Kaźmierczak zagrał już dziewięć razy, strzelając jedną bramkę. Debiutował w 2005 r. w meczu z Meksykiem, a dwa lata później po potyczce z Węgrami rozegranej w Łodzi zniknął z kadry na dobre.

Trener naszej reprezentacji Franciszek Smuda nawyraźniej ocenia jednak swoich wybrańców według czysto cieślarskich kategorii. Bo uznał, że Kaźmierczak jest dla niego “zbyt drewniany”. Można pomarzyć, jak mocna byłaby rodzima Ekstraklasa, gdyby chociaż połowa grających w niej piłkarzy był tak drewniana, jak właśnie Kaźmierczak. Wtedy reprezentacja nie zaliczałaby raczej takich wpadek, jak niedawne 0:2 z Litwą.

Mistrz cieśla Smuda woli jednak takich wirtuozów, jak rezerwowy Auxerre Dariusz Dudka. Wyższe notowania w oczach Smudy ma też będący w wybitnej formie Tomasz Jodłowiec z Polonii Warszawa, któremu piłka wręcz klei się do nogi, a jego doskonała postawa przekłada się na wyborne wyniki macierzystego klubu w Ekstraklasie. Nie mówiąc o zawsze pewnym i solidnym - zarówno w kadrze, jak i w Serie A - Kamilu Gliku. Istotnie, z takimi “asami” Kaźmierczak szans raczej nie ma.

Franciszek Smuda wiele razy powtarzał, że w kadrze potrzebuje piłkarzy walecznych, którzy będą gryźli trawę w każdym meczu. I trzeba przyznać, że swoimi powołaniami do reprezentacji to potwierdza. Wybiera graczy, którzy przeważnie ambitnie walczą, ale z własną niemocą. I gryzą trawę, bo zdarza im się wywrócić o własne nogi, a pozbierać się wcale nie jest łatwo.

Do takiego grona Przemysław Kaźmierczak faktycznie pasuje jak pięść do nosa. Bo w tym sezonie pokazuje, że w piłkę gra świetnie. Ale dla Franciszka Smudy to najwidoczniej za mało. Może więc Kaźmierczak powinien umówić się na spotkanie z trenerem kadry i zabrać na nie, dajmy na to, małą sosnę, by trener odróżnił go od prawdziwego drewna? To może zadziałać, skoro dobrą grą “Kaz” Smudy przekonać do siebie nie może.