Pinku eiga, czyli japońskie kino erotyczne na Nowych Horyzontach

Pod obecnie obowiązującym terminem ‘pinku eiga‘ (’różowe filmy‘) japońskie erotyki funkcjonują od lat 60. XX w. Wcześniej nazywano je „filmami erodukcji” (erodakushon-eiga) lub z uwagi na ich niewielki budżet, „filmami za 3 miliony jenów” (sanbyakuman-eiga). Te niskobudżetowe produkcje trwały przeważnie około 60 minut, często miały charakter amatorski, a ich produkcją zajmowały się małe i niezależne wytwórnie. I oczywiście epatowały scenami erotycznymi.

Znaczącą rolę w ukształtowaniu się stylu tych filmów odegrała panująca w latach 60. w Japonii cenzura, która restrykcyjnie zakazywała pokazywania genitaliów, włosów łonowych oraz ostrego seksu. Dlatego w odróżnieniu od zachodniego, japońskie kino erotyczne musiało dokonać czegoś więcej, niż tylko pokazywać same sceny erotyczne. Stąd też pinku eiga często zawierały motywy gwałtu, przemocy i perwersji. Natomiast bohaterami były na przykład więźniarki, gangsterzy yakuzy wyżywający się na kobietach bądź samurajowie katujący gejsze.

Warto wspomnieć, że wielu znanych i cenionych twórców japońskiego kina rozpoczynało swoją przygodę z filmem właśnie od pinku eiga, m.in. reżyserzy Kiyoshi Kurosawa czy Masayuki Suo.

– Różowe kino jest – w pewien sposób – kluczem do świadomości i do serc Japończyków. Jest rdzennie japońskie zarówno w sposobie myślenia, jak i pokazywania akcji, dlatego w nim można zobaczyć, co tak naprawdę dla nich samych jest ciekawe, inspirujące, a przede wszystkim – podniecające. Jeżeli mamy taką szansę, żeby je zobaczyć, to polecam wstyd i przyzwoitość zostawić bez żalu w domu - przekonuje Rafał Tomański, autor książki „Tatami kontra krzesła”.

Pokazy filmów ‘pinku eiga’ będą częścią tegorocznego festiwalu Nowe Horyzonty, który we Wrocławiu trać będzie w dniach 21-31 lipca.