Pokazy filmów w ramach dnia solidarności z uchodźcami

Na drugim piętro synagogi (Włodkowica 5a, Wrocław) zostaną pokazane następujące filmy:

Godzina 18:00 – „Nigdzie w Europie” (98′) reż. Kerstin Nickig

Godzina 20:00 – „Pokażcie to wszystko światu” (55′) reż. Andrea Deaglio

Rezerwacja miejsc: [email protected] / tel. (sms) 692 804 540

„Nigdzie w Europie” / 98 ‚ , 2009 / Niemcy, Polska reżyser: Kerstin Nickig / zdjęcia: Jakub Bejnarowicz, André Frenzel, Piotr Rosołowski / montaż: Karoline Schulz / produkcja: Metro Films, Time Prints Filmproduktion. „Nigdzie w Europie” przedstawia drogę czeczeńskich uchodźców prześladowanych we własnym kraju, którzy za wszelką cenę próbują przekroczyć magiczną granicę strefy Schengen. Kiedy już im się uda – legalnie lub nie – gorączkę ucieczki zastępuje martwy bezruch. Latami koczują w rozmaitych ośrodkach dla uchodźców, składają kolejne aplikacje, wiecznie zmagając się z przekleństwem tymczasowości. Bez dokumentów i znajomości języka nie mogą podjąć praktycznie żadnej pracy, wypłacane przez państwo zasiłki pozwalają jedynie na bierną wegetację. W świetle szokujących historii bohaterów filmu władze państw naszego rejonu Europy wydają się dwuznacznie bezradne wobec niebagatelnego problemu – w 2008 roku Czeczeni byli drugą pod względem liczebności grupą szukającą azylu w UE.

„Pokażcie to wszystko światu” / „Show All This to the World” / 55 ‚,  2015 / Włochy reżyser: Andrea Deaglio / zdjęcia: Andrea Deaglio / montaż: Enrico Giovannone / produkcja: Mu produzioni audiovisive. Andrea Deaglio prezentuje w swoim filmie studium konkretnego epizodu uchodźczo-migranckiego kryzysu w Europie. Nie siląc się na uogólnienia, chłodnym okiem obserwuje jeden dzień w Ventimiglia – nadmorskim miasteczku na granicy włosko-francuskiej, w którym utknęło kilkuset afrykańskich migrantów. Determinacja przybyszy, gotowych rzucać się ze skał w morze, by uniknąć aresztowania, kontrastuje z rzeczowym, choć mało skutecznym podejściem ścigających ich policjantów, a wszystko to pod okiem dziesiątek fotoreporterów i dziennikarzy. Bo też medialny show wokół trwającego kryzysu jest jednym z głównych tematów tego filmu. Z jednej strony mamy migrantów i uchodźców, którzy w wyniku decyzji francuskich władz o zamknięciu granicy znaleźli się w próżni, z drugiej – media, które przyciąga jedynie sensacyjny temat. W symbolicznym skrócie przedstawiają to pierwsze ujęcia filmu – fotografowie poszukujący dramatycznych kadrów uwijają się wokół rozrzuconych po skałach ciał śpiących ludzi. Demonstracje przybyszy nie zwracają niczyjej uwagi, wielkie zainteresowanie reporterów wzbudzają za to przepychanki z policją. Do odbiorców dotrze tylko dramatyczny obraz pozbawiony kontekstu, który łatwo poddaje się manipulacji.