Portret Einsteina dołączył do kolekcji Pawilonu Czterech Kopuł [ZDJĘCIA]

Obraz namalowany został w 1984 r., a po raz pierwszy został zaprezentowany na wystawie zorganizowanej przez Mariana Bogusza, ówczesnego kierownika Galerii Młodych Artystów i Naukowców, w Instytucie Propagandy Sztuki w Warszawie. Pokaz ten był zarazem pierwszą wystawą twórczości artysty. Obejmował 23 prace, w tym 21 obrazów olejnych i 2 rzeźby gipsowe – wszystkie z lat 1948 i 1949. Wyboru prac dokonał sam artysta. Były to głównie pejzaże i portrety, w tym wizerunki znanych ludzi: Kopernika, Chopina, Lenina i Einsteina.

– Portret Alberta Einsteina wyróżnia się mocnym i kontrastowym zestawieniem kolorów oraz wyraźną dynamiczną kompozycją, której pierwowzorów można szukać w metafizycznym malarstwie włoskiego artysty Giorgio de Chrico (1888-1978)- wyjaśnia Iwona Dorota Bigos, kierowniczka Pawilonu Czterech Kopuł.

– „Einstein” wzbogaci narrację wystawy stałej Pawilonu Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej w jej części zatytułowanej „od abstrakcji do metafory”. Tę niezwykle interesującą pracę o dużym potencjale interpretacyjnym prezentujemy obok dzieł autorstwa równie wybitnych artystów – Zbigniewa Makowskiego, Kazimierza Mikulskiego, Erny Rosenstein oraz przyjaciela artysty, Jerzego Tchórzewskiego – dodaje.

Obraz Wojciecha Fangora „Einstein” przekazany został do Pawilonu Czterech Kopuł jako wieloletni depozyt z prywatnej wrocławskiej kolekcji.

Wojciech Fangor to malarz, rysownik, rzeźbiarz, plakacista, współtwórca Polskiej Szkoły Plakatu. Urodził się 15 listopada 1922 roku w Warszawie i zmarł tam 25 października 2015 roku. Był jednym z ostatnich „wielkich mistrzów” XX w. Debiutował krótko po II wojnie światowej, a w 1946 r. otrzymał zaocznie dyplom Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Tworzył malarstwo zarówno figuratywne, jak i abstrakcyjne. Jego plakat „Strzeż tajemnicy państwowej” z 1953 r. uznany został za przełomowy w dziejach Polskiej Szkoły Plakatu. Na początku lat 60. XX w. zasłynął pulsującym malarstwem – abstrakcyjnymi obrazami dającymi wrażenie ruchu.  

Jako jedyny Polak miał swoją indywidualną wystawę w nowojorskim Muzeum Guggenheima. Pokazał tam 37 płócien, prekursorskich dla zachodnich op-artowskich poszukiwań, które stały się swoistymi symbolami op-artu. Przez prawie połowę swojego życia mieszkał w Stanach Zjednoczonych.

Muzeum Narodowe we Wrocławiu jest właścicielem jednej z największych w kraju kolekcji polskiej sztuki współczesnej, której historia sięga lat sześćdziesiątych XX w. Liczy ona 20 tys. eksponatów, które reprezentują wszystkie dyscypliny współczesnych działań artystycznych – malarstwo, rzeźbę, różne formy przestrzenne i instalacje, zapis video, grafikę, fotografię, dokumentację działań performatywnych. Kolekcja prezentowana jest w otwartym w 2016 r. dla publiczności nowym oddziale Muzeum Narodowego we Wrocławiu: Pawilonie Czterech Kopuł Muzeum Sztuki Współczesnej.

Trzon zespołu stanowią zespoły prac wybitnych polskich artystów, takich jak m.in.: Magdalena Abakanowicz, Stanisław Fijałkowski, Władysław Hasior, Tadeusz Kantor, Jan Lebenstein, Jerzy Nowosielski, Alina Szapocznikow, Paweł Althamer, Mirosław Bałka, Katarzyna Kozyra. Zbiór uzupełniają pozyskane w ostatnim czasie prace przedstawicieli najmłodszej generacji, m.in. Piotra Janasa i Jakuba Juliana Ziółkowskiego. W kolekcji znajdują się też dzieła reprezentujące artystyczne środowisko Wrocławia, m.in. profesorów wrocławskiej ASP: Eugeniusza Gepperta, Józefa Hałasa, Alfonsa Mazurkiewicza, Józefa Hałasa. W sumie na wystawie zaprezentowanych zostało prawie 300 dzieł sztuki.

Zobacz galerię