Premier Donald Tusk nagradza wrocławskich naukowców

– Bardzo ambitna, nowatorska rozprawa z pogranicza filozofii polityki, historii idei i teorii społecznej. Dr hab. Lotar Rasiński podejmuje problem krytyki traktowanej nie tylko jako fundamentalna formuła rozumienia, ale też osnowa praktyk emancypacyjnych – czytamy w uzasadnieniu wyróżnienia.

Z Wrocławia nagrodzono także dr hab. Roberta Bronisza, chemika i dr Małgorzata Kwaśniak-Owczarek, biotechnolog, oboje z Uniwersytetu Wrocławskiego oraz dr Grzegorza Sobonia, elektronika z Politechniki Wrocławskiej, a także dra Przemysława Swatka, z Instytutu Niskich Temperatur i Badań Strukturalnych im. Włodzimierza Trzebiatowskiego Polskiej Akademii Nauk we Wrocławiu.

Lotar Rasiński, jedyny nagrodzony humanista z Wrocławia, pracuje jako profesor nadzwyczajny w Zakładzie Filozofii (Instytut Pedagogiki) Dolnośląskiej Szkoły Wyższej. Obronił doktorat z filozofii na Uniwersytecie Wrocławskim w 2002, a w 2013 roku uzyskał tam stopień doktora habilitowanego. Studiował i prowadził badania min. na nowojorskiej New School for Social Research i University of California at Berkeley. Stypendysta Fundacji Kościuszkowskiej, Komitetu Badań Naukowych i Transregional Center for Democratic Studies (New School).

Redaktor naukowy serii wydawniczej Biblioteka Współczesnej Myśli Społecznej przy Wydawnictwie Naukowym DSW. Jego zainteresowania naukowe to współczesna filozofia polityczna, teoria dyskursu, krytyka społeczna i metodologia nauk społecznych. Autor książek Dyskurs i władza. Zarys polityki agonistycznej (2010), Śladami Marksa i Wittgensteina. Krytyka społeczna bez teorii krytycznej, tomów Język, dyskurs, społeczeństwo. Zwrot lingwistyczny w filozofii społecznej (red., 2009) i Ludwig Wittgenstein – konteksty i konfrontacje (z P. Dehnelem, red., 2011), wielu tłumaczeń z j. angielskiego i francuskiego oraz kilkunastu artykułów w czasopismach specjalistycznych.

Praca dr hab. Rasińskiego „ma dwa wymiary. Z jednej strony proponuje rekonstrukcję (i rewindykację) teorii krytycznej Marksa w perspektywie podejmowanej przez Wittgensteina krytyki języka. Z drugiej strony jest zaś próbą przedstawienia własnego stanowiska autora zaprezentowania idei „krytyki społecznej bez teorii krytyki". Kształtując tę perspektywę autor nawiązuje do wzorców sokratejskich. „Koncepcja krytyki, którą przedstawiam w tej pracy – wyjaśnia – jest próbą poszukiwania sokratejskiego wzorca krytyki jako praktyki we współczesnej filozofii społecznej". Oficjalne wręczenie nagród planowane jest na początek nowego roku akademickiego.