Premiera nowego albumu Narodowego Forum Muzyki

Są to: „Kwartet smyczkowy g-moll op. 10” oraz „Serenada na smyczki C-dur op. 48”.

Jak podkreśla Joseph Swensen, Claude Debussy i Piotr Czajkowski są jak dwie strony tej samej monety – „mają wspólny rdzeń, ale zwróceni są w przeciwnych kierunkach”.

– Czajkowski pozostaje wierny Mozartowi i europejskim tradycjom klasycznym, podczas gdy Debussy, ze swoją miłością do muzyki Bali, kieruje nas w stronę szeroko pojętego braterstwa ludzkości – podkreśla szef artystyczny. I dodaje, że podstawowy język muzyczny, jakim się posługują, jest jednak bardzo podobny – to język melodii.– Być może właśnie ich magiczna zdolność do tworzenia pięknych i niezapomnianych melodii najbardziej zachwyciła madame Nadieżdę von Meck, bogatą rosyjską mecenaskę obu kompozytorów – wyjaśnia Swensen.

– Moją rolą, tak to widzę, jest nie tylko odtworzenie, wyeksponowanie i ożywienie kompozytorskich intencji, ale także w pewnym sensie sięgnięcie do umysłu i świadomości samego kompozytora. Podobnie jak wielki aktor musi w jakiś sposób „stać się” postacią, którą przedstawia, tak ja, kiedy prowadzę dzieła Debussy’ego, czuję się zupełnie inną osobą niż wtedy, gdy dyryguję utworami Czajkowskiego – tłumaczy muzyk.

Jego zdaniem wykonanie przełomowego „Kwartetu” Debussy’ego w wersji na orkiestrę smyczkową jest prawdopodobnie czymś, co sam Debussy uważałby za niemożliwe. I dodaje, że większość współczesnych muzyków orkiestrowych pewnie zgodziłaby się z tym stwierdzeniem. Według szefa artystycznego ten nieco radykalny pomysł wydaje się odpowiedni dla dzieła tego kompozytora rewolucjonisty. Mało tego, jest przekonany, że jemu też by się bardzo spodobał.

– W porównaniu z brzmieniem czterech instrumentów paleta kolorów, zakres dynamiki i emocjonalna ekspresja orkiestry smyczkowej są znacząco szersze i głębsze, mimo że orkiestra gra oryginalne partie instrumentalne "Kwartetu" Debussy’ego, z najwyższym szacunkiem dla każdego szczegółu zawartego w partyturze – podkreśla.

„Serenada na smyczki” to kwintesencja muzycznej inspiracji. Miłość Czajkowskiego do dawnych form i jego uwielbienie dla Mozarta są tutaj oczywiste. Ucieleśnienie idei Czajkowskiego, integrującej transcendentny klasycyzm ze zmysłowymi i emocjonalnymi aspektami jego temperamentu, stanowi mój cel podczas prowadzenia wszystkich dzieł tego kompozytora, zwłaszcza „Serenady na smyczki” – dodał muzyk.

Nagrania dokonano w Sali Głównej Narodowego Forum Muzyki. Za reżyserię nagrań, montaż oraz mastering: Antoni Grzymała i Agnieszka Szczepańczyk (CD Accord).