Rusza festiwal Wratislavia Cantans

– W wyjątkowym dla Wrocławia czasie Wratislavia Cantans jest jeszcze bogatsza i bardziej różnorodna. Festiwal potrwa ponad dwa tygodnie i będzie ściśle wypełniony koncertami we Wrocławiu i na Dolnym Śląsku. Tak jak prezentowana na festiwalu muzyka jest częścią tożsamości europejskiej, tak sama Wratisalvia Cantans jest wartościowym elementem kultury współczesnej Europy. W roku, w którym Wrocław jest kulturalną stolicą kontynentu, rozpoczynamy drugie półwiecze festiwalu. – zapowiada Andrzej Kosendiak, dyrektor Narodowego Forum Muzyki

Na początek festiwalu zabrzmi przejmująca XIII Symfonia „Babi Jar” Dymitra Szostakowicza ukazująca trudne wydarzenia w historii Europy, o których nie wolno nam zapomnieć. Zaprezentowane zostanie także dzieło polskiego współczesnego kompozytora, Mikołaja Góreckiego, a koncert poprowadz Andrey Boreyko. Dzień później można będzie posłuchać IX Symfonii Ludwiga van Beethovena – genialnej muzycznie, a jednocześnie przekazującej bliskie kompozytorowi wartości braterstwa i radości. Różne interpretacje idei jedności naznaczyły historię Europy w ciągu niemal dwóch wieków, jakie upłynęły od skomponowania arcydzieła.

W programie tej edycji Wratislavii znalazły się obie Bachowskie pasje, przy czym Pasja wg św. Jana w wersji scenicznej. To dzieło o ogromnym ładunku dramatycznym było już inscenizowane w różnych ośrodkach, jednak nigdy dotąd we Wrocławiu. Natomiast Pasja Mateuszowa w mistrzowskim wykonaniu Monteverdi Choir i English Baroque Soloists pod batutą sir Johna Eliota Gardinera będzie doskonałym finałem festiwalu.

Obok popularnych utworów muzyki europejskiej pojawią się także bardziej wyspecjalizowane programy, jak choćby koncert średniowiecznej muzyki Antonia Zacary da Teramo w wykonaniu La Fonte Musica. Świetne czeskie zespoły pod batutą Václava Luksa powrócą na festiwal z polichóralną Missą Salisburgensis Heinricha Ignaza Franza von Bibera oraz Selva musica e spirituale Claudia Monteverdiego, zwracając uwagę na sakralne oblicze twórczości europejskiej. Koncert Philippe’a Jaroussky’ego z kolei wpisuje się w tendencję coraz częstszej obecności kontratenorów na światowych estradach. Współczesny fenomen wywodzi się z dawnej tradycji zainteresowania mężczyznami śpiewającymi niby kobiecym głosem.

Ciekawie zapowiadają się koncerty zestawiające utwory dawne ze współczesnymi. Znakomity Huelgas Ensemble wykona fragmenty mszy za zmarłych – zabrzmi muzyka skomponowana w okresie renesansu przez Flamanda Jacobusa de Kerle i współcześnie – przez Niemca, Wolfganga Rihma. Z kolei NFM Leopoldinum z udziałem członków Il Giardino Armonico zagra utwory György’ego Ligetiego (w tym roku przypada dziesiąta rocznica jego śmierci) oraz barokowych kompozytorów-eksperymentatorów (Daria Castella, Michelangela Rossiego), a także arcydzieło Claudia Monteverdiego Il combattimento di Tancredi e Clorinda.

Warte uwagi są również występy zespołów Jordiego Savalla oraz Giovaniego Sollimy wraz z Le Mystère des Voix Bulgares. Obydwaj artyści fascynują się przenikaniem i pokrewieństwem różnych tradycji muzycznych. Savall ukazuje związki między późnośredniowieczną i renesansową muzyką europejską a twórczością arabską, ukazuje wspólne korzenie obu tradycji. Sollima, artysta pasjonujący się każdym rodzajem muzyki, będzie improwizował wraz z bułgarskim chórem śpiewającym w jedyny swoim rodzaju sposób, ale także, z myślą o niepowtarzalnym brzmieniu grupy, skomponuje dla niej nowe utwory.

W programie nie mogło zabraknąć Wolfganga Amadeusa Mozarta i Johanna Sebastiana Bacha. Wspaniałej „Mszy koronacyjnej” Mozarta w interpretacji pierwszorzędnej włoskiej orkiestry Academia Montis Reaglis będzie można posłuchać w kościele Marii Magdaleny, zgodnie z Wratislaviową tradycją prezentowania dzieł sakralnych w świątyniach. Rodzinie Bachów poświęcone będą dwa koncerty.

Nowością festiwalu będzie część dydaktyczna – czołowi europejscy soliści poprowadzą kursy mistrzowskie dla młodzieży. Paolo Pandolfo, Robert Levin, Andrea Inghisciano, Giovanni Sollima zarówno w trakcie lekcji, jak i koncertów skupią się na improwizacji – umiejętności dziś kojarzonej głównie z jazzem, a więc kulturą amerykańską, a będącej w rzeczywistości bardzo ważnym, choć zapomnianym elementem muzycznej tradycji Europy.