Spotkanie promujące książkę i wystawę „Tomasz Domański. Pomniki Czasu”

Obok tekstów autorskich, opisujących osobiste zaangażowanie i motywacje, książka zawiera komentarze, recenzje, teksty krytyczne objaśniające rozumienie „Pomników Czasu” jako monumentu relatywnego w kategorii współczesnej rzeźby. Znaczną część monografii stanowi „Życiorys ilustrowany” napisany przez Tomasza Domańskiego, ukazujący wiele faktów z jego artystycznej biografii i kulisy powstawania poszczególnych realizacji. Rozmowa o monografii będzie punktem wyjścia do pogłębienia wiedzy na temat twórczości Domańskiego i do szerszych rozważań na temat sztuki efemerycznej. Zapowiedziana również zostanie, przygotowywana przez Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu (planowana na 2019 rok), monograficzna wystawa Tomasza Domańskiego.

–“Pomniki czasu” są realizacją obiektów tworzonych z zamysłem obserwowania działania czasu w materii – napisał o nich artysta. Nie jest tutaj istotne skończone dzieło sztuki, ważny jest proces jego powstawania, cykl życia dzieła, którego częścią są także destrukcja i dematerializacja. Poczucie tymczasowości i przemijania zostały wpisane w tę twórczość. Domański w swoich pracach odwołuje się do skrajnych kategorii, łącząc je w nierozerwalne pary: życie – śmierć, natura – kultura, fizyczność – metafizyka, życie – sztuka, a właściwie w tym przypadku należałoby napisać życiosztuka.

W spotkaniu udział wezmą: Tomasz Domański (autor tekstów, redaktor publikacji), Sylwia Świsłocka-Karwot (autorka tekstu, redaktor publikacji) i Beata Lubicka (autorka tekstów, współredaktor). Poprowadzi je Kama Wróbel.

Tomasz Domański to urodzony w 1962 roku artysta multimedialny, który zajmuje się sztuką efemeryczną. Pracuje przeważnie z naturalnymi materiałami: wodą, lodem, ogniem, drewnem, słomą, popiołem, metalem, wykorzystując właściwe im procesy. Sięga po nowe media – wideo i techniki cyfrowe – tworząc filmy i animacje jako integralne elementy wielu swoich realizacji. W 1993 roku ukończył Akademię Sztuk Pięknych we Wrocławiu, a w 2003 uzyskał tytuł doktora. W 1995 przebywał na rocznym stypendium w Indiach na uniwersytecie w Varanasi (Banaras Hindu University). Był pięciokrotnym stypendystą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz wielu fundacji, m.in. Pollock-Krasner z Nowego Jorku, Laurenz Foundation z Bazylei, Elizabeth Montag z Bonn, UNESCO-Aschberg z Paryża, Adolpha i Esthery Gottlieb z Nowego Jorku. W 1997 roku reprezentował Polskę na IX Triennale Sztuki Współczesnej w New Delhi. W latach 2000–2004 pełnił funkcję członka Rady Programowej Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku. Był nominowany do Paszportu „Polityki”. Brał udział w pięćdziesięciu wystawach indywidualnych i ponad stu zbiorowych. Od 2002 roku we wsi Komorowice na Dolnym Śląsku realizuje projekt symbiotycznego ogrodu rzeźb – WIEŻOGRÓD / TowerTopia.

Sylwia Świsłocka-Karwot to historyk sztuki, krytyk, koordynator oraz kurator licznych projektów i wystaw. Adiunkt w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego. W obszarze jej zainteresowań badawczych znajduje się sztuka XX i XXI wieku.  Od 2007 roku związana z Dolnośląskim Towarzystwem Zachęty Sztuk Pięknych, gdzie obecnie pełni funkcję prezesa. Autorka obszernej publikacji naukowej poświęconej powojennej sztuce wrocławskiej: „Sztuka we Wrocławiu w latach 1945-1970. Artyści, dzieła, krytycy”.

Beata Lubicka pracuje w Zakładzie Narodowym im. Ossolińskich we Wrocławiu, prezeska Fundacji Dolnośląski Inkubator Sztuki.

Spotkanie odbędzie się w środę, 12 grudnia o godz. 18:30 w OP ENHEIM (Plac Solny 4, Salon Herz, 5. piętro). Wstęp wolny.