Stadion Wrocław i Sky Tower połączył autyzm

Najnowsze doniesienia ze świata mówią, że już jedno dziecko na 88 diagnozowanych ma zaburzenie autystyczne (USA), w Europie 1 na 100, a w Polsce 1 na 300. To, że różne ośrodki naukowe na świecie prowadzą badania, by znaleźć zdefiniowaną przyczynę autyzmu świadczy o tym, jak bardzo poważnym problemem społecznym dla całego świata jest autyzm.

ONZ uznała zaburzenie ze spektrum autyzmu za jeden z najpoważniejszych problemów świata obok raka, cukrzycy czy AIDS, ustanawiając w 2008 roku dzień 2 kwietnia Światowym Dniem Wiedzy na temat autyzmu. 

– Mamy nadzieję, że dobry przykład pójdzie w świat i przyłączą się inne budynki Wrocławia, dając dowód, że miasto ma świadomość problemu autyzmu – mówią organizatorzy akcji.

 Jest wiele teorii na temat przyczyn autyzmu - jednak nie ma w tej kwestii powszechnej zgody. Można usłyszeć wiele różnych opinii na temat tego, co powoduje autyzm. Naukowcy przypuszczają, że powodem może być rtęć zawarta w szczepionkach dla dzieci, toksyczne czynniki środowiskowe czy uwarunkowania genetyczne. Aktualnie większość badaczy uważa, że autyzm spowodowany jest specyficzną kombinacją genów oraz czynników środowiskowych - i wydaje się być prawdopodobne - że wiele różnych form autyzmu ma zróżnicowane podłoże.

Osoby z autyzmem mogą być "trochę autystyczne" albo "bardzo autystyczne". Dlatego możliwe jest bycie inteligentnym, wygadanym i autystycznym, tak samo jak bycie upośledzonym, niemową i autystą. W tym przypadku zaburzenie, które obejmuje tak szeroką skalę symptomów, nazywane jest "spektrum zaburzeń autystycznych". Najbardziej charakterystycznym symptomem są zaburzenia w komunikacji społecznej. Osoby z autyzmem różnią się między sobą. Po obejrzeniu filmu, albo programu telewizyjnego o autyzmie, może się wydawać, że wiemy, co to jest autyzm. Tak naprawdę, kiedy spotyka się osobę z autyzmem, spotyka się kogoś unikalnego - jego autyzm może być zupełnie odmienny od autyzmu innej osoby. Niektóre osoby z autyzmem są gadatliwe, inne nieśmiałe. Wiele z nich ma problemy sensoryczne, gastryczne, problemy ze snem lub lekami. Jeszcze inne mają tylko problemy z adaptacją społeczną. Dzieci rzadko wyrastają z autyzmu. Diagnoza autyzmu pozostaje na całe życie. Dla niektórych osób, zwłaszcza dla tych (choć też nie zawsze), które podjęły odpowiednią terapię we wczesnym okresie, symptomy mogą ulec znacznemu złagodzeniu.

Osoby z autyzmem mogą uczyć się umiejętności, które pomogą im przezwyciężać trudności, a nawet budować unikalne, mocne strony. Jednak osoba z autyzmem, bez względu na podejmowane starania, pozostanie autystą do końca życia. Rodziny radzące sobie z autyzmem potrzebują wsparcia i pomocy. Nawet "wysoko funkcjonujący" autyzm jest poważnym wyzwaniem dla rodziców.Głęboka postać autyzmu może wręcz okazać się problemem przytłaczającym i destabilizującym życie w rodzinie. Rodziny mogą znajdować się pod ogromnym wpływem stresu i wszyscy bez wyjątku potrzebują bezinteresownego wsparcia ze strony przyjaciół czy specjalistów. Opieka zastępcza na określony czas (tak aby członkowie rodziny mogli choć na chwilę oderwać się od problemu) może mieć zbawienny wpływ na życie rodzinne. Jest wiele sposobów terapii osób z autyzmem - jednak nie ma lekarstwa.O ile świadomość medyczna tego zaburzenia istnieje, wciąż nie istnieje lekarstwo. Nie oznacza to, że stan osób z autyzmem nie poprawia się - radykalne zmiany są możliwe. Jednak nawet jeśli osoby z autyzmem rozwijają swoje umiejętności, wciąż pozostają „autystykami” - czyli myślą i postrzegają świat w specyficzny sposób, odmienny od tego, który znany jest zdrowym ludziom.

Dzieci z autyzmem mogą otrzymać wiele różnych form wsparcia - biomedycznego, sensorycznego, behawioralnego, rozwojowego. W zależności od dziecka, jedne terapie mogą być bardziej skuteczne a inne mniej. Wczesna diagnoza i wczesna terapia to szansa na normalne funkcjonowanie. Żeby jednak tak się stało, musi być świadomość występowania autyzmu i wiedza o charakterze zaburzenia. Problem autyzmu może dotyczyć w przyszłości dużej części społeczeństwa, a niepodejmowanie działań w każdym wymiarze może skutkować przyrostem dzieci niepełnosprawnych, a potem dorosłych osób.

Więcej informacji na stronie.