Swing i pozytywna energia na przeglądzie teatru dokumentalnego [RECENZJA]

Spektakl Roberta Traczyka jest dla mnie świetnym przykładem tego, że teatr ma charakter wspólnotowy i nie powstaje w odosobnieniu. Scenariusz „TanzGali” powstał na podstawie wywiadów przeprowadzonych z polskimi tancerzami Lindy Hop, których można było zobaczyć na scenie. Taneczna rodzina przeniosła się więc na deski teatru, tworząc rodzinę taneczno- teatralną i zapraszając do niej publiczność.

Ten pomysł okazał się strzałem w dziesiątkę i tańczący aktorzy zaimponowali mi nie tylko umiejętnościami tanecznymi – przede wszystkim wnieśli do spektaklu bardzo dużo pozytywnej energii i odgrywali m.in. komiczne scenki z przymrużeniem oka. Nie dziwię się, że Robert Traczyk postanowił włączyć to do „TanzGali”. 

Poza tym ciekawie i przystępnie opowiedzieli, czym jest swing i odsłonili kulisy swojej pasji. Otrzymałem dar płynący prosto z serca – nawet jeśli są w nim niedociągnięcia, to nie może mnie urazić. Zwłaszcza, że do tańca udało się porwać także publiczność zgromadzoną w sali Laboratorium Teatru Grotowskiego.

Zobaczyć tak pozytywny, ciepły i bezpretensjonalny spektakl to miła odmiana i przeciwwaga dla teatru mrocznego, prowokacyjnego i silącego się na przesadną oryginalność. Wszak teatr ma również bawić i sprawić radość. 

Nie ukrywam też, że zazdroszczę tym naturszczykom możliwości wystąpienia w tak legendarnym miejscu, jakim jest Instytut Grotowskiego. Dowodzi to, że nie jest to zamknięte, hermetyczne i elitarne miejsce, ale przestrzeń do eksperymentów i przedsięwzięć, gdzie mile widziany jest każdy z ciekawym pomysłem i pasją.

Teatr na faktach

Prawdziwi ludzie, autentyczne historie, żywy język – to wszystko można zobaczyć w Instytucie Grotowskiego podczas przeglądu spektakli teatru dokumentalnego „Teatr na faktach”, który odbywa się w dniach 14–16 lutego.

Projekt „Teatr na faktach” – od którego nazwę wziął także przegląd – rozpoczął się w październiku 2018 roku w Instytucie Grotowskiego. Uczestnicy warsztatów o teatrze dokumentalnym przeprowadzili wywiady, na podstawie których przygotowali spektakle, korzystając z różnych stylistyk i technik scenicznych, m.in. verbatimu. Ta rozpowszechniona w krajach anglosaskich technika, określana też jako dokument sceniczny, została spopularyzowana w Polsce przez moskiewski Teatr.doc jako sposób pracy nad spektaklem wzorowany na metodach dokumentalistów filmowych.

Do udziału w projekcie zgłosili się m.in. profesjonalni aktorzy, absolwenci szkół aktorskich i kierunków humanistycznych, animatorzy kultury czy osoby zaangażowane w działalność kulturalną. Pomysłodawcą i opiekunem artystycznym projektu jest Krzysztof Kopka, obecnie pełniący obowiązki dyrektora artystycznego w Teatrze Polskim we Wrocławiu, teatrolog, tłumacz z języka rosyjskiego i reżyser.

Więcej o przeglądzie można przeczytać tutaj.