Te wystawy będzie można zobaczyć w 2019 roku w Muzeum Narodowym i jego oddziałach

– Ten rok jest dla nas szczególny, gdyż przyjdzie nam się zmierzyć z bardzo poważnymi wyzwaniami, przede wszystkim w obszarze inwestycyjnym – mówi dyrektor Muzeum Narodowego we Wrocławiu, Piotr Oszczanowski. – Jesteśmy jedną z nielicznych instytucji, która pozyskała dwa projekty w ramach programu operacyjnego Infrastruktura i Środowisko. Jeden z nich dedykowany jest Pawilonowi Czterech Kopuł – rzecz dotyczy optymalizacji przestrzeni wystawniczej – a drugi Panoramie Racławickiej, która pozostaje naszą perłą w koronie, choć bardzo poważnie wyeksploatowaną. Niedawno odwiedził ją 10-milionowy gość. Oznacza to, że popularność tego miejsca jest niezmienna i bardzo nas to cieszy – dodaje Oszczanowski.  

– To, że Muzeum Narodowe funkcjonuje jest konsekwencją ogromnego wysiłku wszystkich jego pracowników. Dotacja, którą otrzymujemy od naszych współorganizatorów niewiele różni się od tej, którą dostaliśmy w 2005 roku w ramach porozumienia o współorganizacji – mówi dyrektor.

– W przeciągu mojej kadencji podwoiliśmy nasze przychody i dzięki temu Muzeum Narodowe jest w stanie wypełniać swoje statutowe obowiązki. Na liście dotacji byliśmy natomiast na końcu, a otrzymały je Teatr Polski i Opera Wrocławska – zauważył Oszczanowski.

W minionym roku Muzeum Narodowe odwiedziło  570 575 gości. – To jeden z najlepszych wyników w Polsce. Dodatkowo, we wszystkich naszych czterech oddziałach przeprowadzono w ubiegłym roku 2569 lekcji i imprez edukacyjnych – powiedział Oszczanowski. – W przeciągu kilku lat podwoiła albo nawet potroiła się ilość artefaktów, które udostępnia Muzeum Narodowe we Wrocławiu. Nasze dzieła sztuki znajdują się m.in. na wystawie w Pekinie i w National- galerie w Berlinie – podkreśla dyrektor.

Malarz. Mentor. Mag  

Na wystawie przygotowywanej wspólnie przez Muzeum Narodowe we Wrocławiu, National-galerie w Berlinie oraz Fundację Alexandra i Renaty Camaro od 9 kwietnia do 30 czerwca będzie można oglądać we wrocławskim Muzeum Narodowym dzieła słynnego ekspresjonisty i malarza grupy „Die Brucke” Ottona Muellera oraz prace artystów i artystek ówczesnego środowiska.

To pierwsza ekspozycja, która skupia się na dużej sile oddziaływania Ottona Muellera (1847-1930). Przez ponad 10 lat nauczał on w Państwowej Akademii Sztuki i Rzemiosła Artystycznego we Wrocławiu, która za jego czasów należała do najbardziej postępowych uczelni artystycznych w całej Europie. Wrocławska Akademia cieszyła się opinią uczelni liberalnej i otwartej na świat. Na równi traktowano wtedy różnorodne prądy współczesnego malarstwa: ekspresjonizm reprezentowany przez Ottona Muellera, francuskie malarstwo Academie Matisse – przez Oskara Molla, Nową Rzeczowość – przez Alexandra Kanoldta i Carla Mensego oraz Bauhaus – przez Oskara Schlemmera, Georga Muchego i Johannesa Molzahna.

Wystawę „Malarz. Mentor. Mag Otto Mueller a środowisko artystyczne Wrocławia” będzie można oglądać w Muzeum Narodowym w dniach 9 kwietnia – 30 czerwca.

Dwa ołtarze i instrumenty

Po raz pierwszy od czasów II wojny światowej w Muzeum Narodowym w całej swojej okazałości zaprezentowany zostanie słynny srebrny ołtarz z Archikatedry wrocławskiej pw. św. Jana Chrzciciela. Będzie to możliwe od 16 kwietnia do 30 czerwca dzięki kilkunastomiesięcznym pracom przeprowadzonym przez zespół specjalistów – konserwatorów Muzeum Narodowego.

Ołtarz ufundował w 1591 r. biskup Andreas Jerin, włodarz śląskiej diecezji, a wykonali go dwaj artyści wrocławskiego manieryzmu: złotnik Paul Nitsch oraz malarz Barholomaeus Fichtenberger. Dzieło zdobiło katedralne prezbiterium od 1591 do 1945 roku. Zdemontowane przed oblężeniem Wrocławia, nigdy już nie powróciło na dawne miejsce, a jego liczne elementy zostały uszkodzone bądź zaginęły.

Na wystawie „Instrumentarium tradycyjne” w Muzeum Etnograficznym od 27 kwietnia do 1 września zaprezentowanych zostanie natomiast kilkadziesiąt instrumentów charakterystycznych dla polskiej muzyki ludowej, np. chordofony, w których źródłem dźwięku jest napięta struna (skrzypce, basy, cymbały) i aerofony, z których dźwięk wydobywa się dzięki drgającemu powietrzu (wszystkie rodzaje dud polskich, instrumenty pasterskie takie jak np. trombity, a także piszczałki, fujarki, gwizdki).

Wszystkie eksponaty wykonane zostały w ramach organizowanego cyklicznie przez szydłowieckie Muzeum Ogólnopolskiego Konkursu na Budowę Ludowych Instrumentów Muzycznych. Ekspozycję uzupełnią fotografie kapel i muzykantów oraz pokaz krótkich filmów stworzonych z materiałów zebranych przez Muzeum w Szydłowcu podczas badań terenowych prowadzonych w 2016 roku.

Po/Wy/miary i sztuka ziemi

Trzech artystów – Dorota Nieznalska, Jorg Herold i Katrina Pirak Sikku – podąża w tej wystawie śladem pseudonaukowych antropologicznych badań wykorzystywanych do celów skierowanych przeciwko człowiekowi i przy pomocy sztuki próbuje odpowiedzieć na pytania, jak wytłumaczyć powszechne resentymenty przeciwko obcym, ich trwałość i aktualność. Wystawę Po/Wy/miary będzie można oglądać w dniach 8 września – 24 listopada w Pawilonie Czterech Kopuł.

Na dziedzińcu Pawilonu będzie także można zobaczyć (w dniach 22 września – 17 listopada) wystawę prac Richarda Longa, światowej sławy brytyjskiej artysty, którego nazwisko najczęściej pojawia się w kontekście sztuki ziemi (land artu), sztuki minimalnej i konceptualnej. W swoich realizacjach używa takich materiałów jak kamień, drewno, ziemia, błoto, woda, a nawet wiatr. Long jest rzeźbiarzem, malarzem i fotografem oraz twórcą haiku. We Wrocławiu artysta stworzy dzieło z materiałów zebranych w mieście i jego najbliższej okolicy.

Wyrzeźbiony Wrocław

Od 29 października do 2 lutego w Muzeum Narodowym będzie można oglądać pierwszą w historii sztuki i muzealnictwa monograficzną prezentację wrocławskiej rzeźby 1. połowy XIX wieku – najmniej rozpoznawalnego. Pokazanych zostanie ponad 100 dzieł wykonanych przez blisko 30 rzeźbiarzy. – Dotychczasowe nikłe zainteresowanie muzealników tym tematem wynikało przede wszystkim z ogromnych strat, jakie poniosła rzeźba wrocławska w wyniku zniszczenia stolicy Śląska w 1945 r. oraz w czasie kilku kolejnych lat, kiedy to nagminnie usuwano dzieła rzeźbiarskie z przestrzeni publicznej miasta – mówi Piotr Oszczanowski. – Na ową powściągliwość w prowadzeniu badań i prezentacji spory wpływ miał także niewielki stan posiadania dzieł rzeźbiarzy wrocławskich czasów secesji, modernizmu i art deco przez polskie placówki muzealne – dodał dyrektor Muzeum Narodowego.

Willmann. Opus Magnum

Od 21 grudnia do 22 kwietnia w Pawilonie Czterech Kopuł będzie można zobaczyć wielką wystawę monograficzną Michaela Leopolda Willmanna, jednego z najwybitniejszych artystów doby baroku w Europie Środkowej, zwanego śląskim Rembrandtem. Po raz pierwszy miłośnicy sztuki będą mogli w jednym miejscu obejrzeć ogromny wybór dzieł śląskiego mistrza. Specjalnie na tę ekspozycję wypożyczone zostaną obrazy z licznych świątyń oraz z kolekcji polskich i zagranicznych.

– Bardzo intensywne badania naukowe, jakie prowadzone były w ostatnim dwudziestoleciu, zaowocowały świadomością, iż temu artyście bezwzględnie należy się w XXI w. nowa, monograficzna, przekrojowa i prezentująca wszechstronność jego talentu wystawa muzealna – mówi Piotr Oszczanowski. – I taką właśnie planuje Muzeum Narodowe we Wrocławiu pod koniec roku 2019. Pokazanie dzieł Willmanna w oryginalnej scenerii, z wykorzystaniem nowoczesnych technik prezentacyjnych i możliwości, jakie niosą w sobie przestrzenie Pawilonu Czterech Kopuł jest nie tylko wyjątkowym wyzwaniem dla muzealników, ale przede wszystkim próbą złożenia spektakularnego hołdu najwybitniejszemu artyście, jaki kiedykolwiek żył i tworzył na terenie Śląska – dodał dyrektor Muzeum Narodowego.