Wózkiem na piętro

To nie był koniec świata 

Miała dwadzieścia lat, kiedy doszło do wypadku samochodowego, w wyniku którego do dzisiaj nie  stanęła na własne nogi. Joanna nie poddała się, szybko wróciła do pracy, na studia. – Z bardzo aktywnej  osoby stałam się nagle zależna od innych, jednak nie pozwoliłam na to, by wokół mnie wszystko było  robione – wspomina Joanna. Znalazła mieszkanie, do którego można było zbudować podjazd dla  wózka. Do obowiązków służbowych wróciła po roku początkowo, jeszcze przed wypadkiem w firmie  ABB miała pracować tylko dorywczo, by zarobić na realizację swojej pasji, czyli skoków ze  spadochronem. Dzisiaj ma już inne marzenia, ale nadal pracuje w tej samej firmie, jest specjalistką ds.  serwisu – koordynuje proces od momentu zamówienia po realizację. Powrót do pracy był dla niej  bardzo ważny, dał jej możliwość wyjścia z domu. W firmie nikt nie patrzy na nią przez pryzmat wózka.  W zespole ma samych mężczyzn, wszyscy mają dystans do całej sytuacji, żartują „jak coś trzeba  załatwić na piętrze to wysyłamy Asię”. – Osobom w podobnej sytuacji radzę wracać do pracy jak  najszybciej i nie zostawać w domu ze swoimi problemami. To nie jest koniec świata. Coś się straciło, ale  coś się zyskało – dodaje. Codzienne dojazdy do pracy na drugi koniec miasta czy zagraniczne delegacje i podróże samolotem nie stanowią dla Joanny większej przeszkody.  

Niesamowita energia 

Aktualnie Joanna przebywa na urlopie wychowawczym i zajmuje się synkiem, który niebawem pójdzie  do przedszkola, a ona wróci do pracy. Natomiast starsza córka chodzi już do szkoły. Joanna ma  niesamowitą energię, którą zaraża innych. Kiedyś usłyszała od dwóch starszych pań „O taka ładna  dziewczyna, a na wózku jeździ”. – Te dwie kwestie zupełnie nie mają ze sobą związku – komentuje,  pchając wózek z synkiem, równocześnie prowadząc swój. Joanna nie boi się marzyć, może wraz ze  swoim partnerem oraz dziećmi przeprowadzi się na Wyspy Kanaryjskie, bo uczy się hiszpańskiego? Może rozkręci swój własny biznes?  

Maria Dembowska, Aleksandra Sztobryn-Kwiecińska

Czasami rodzimy się mniej zdrowi, czasami niepełnosprawność spada na nas jak grom z jasnego nieba. I tacy właśnie - różni i wyjątkowi są pracownicy Wrocławskiego Zakładu Aktywności Zawodowej.