Wydaliśmy 21 mln na remont Hali Stulecia

Remont udało się przeprowadzić bez zamykania obiektu. Całkowity koszt remontu to 20 849 649,00 zł brutto, wyremontowaliśmy 10 930 m2 powierzchni elewacji w tym 600 okien.



Dlaczego remont był taki drogi? Wpisanie na listę światowego dziedzictwa UNESCO zobowiązuje.

Nie można było po prostu wymienić okien w Hali Stulecia na piękne repliki. Trzeba je było ratować. Nawet jeśli drzewa, z których zrobiono okna w Hali, już nie rosną. Okna z Hali były bardzo trudne do odnowienia, gdyż wykonano je metodami, których dziś się już nie stosuje. Dziś połączenia są bardziej masywne, a nie takie delikatne.

Podstawowym kłopotem było jednak drewno. Okna wykonano z mahoniu żelazowego, sprowadzanego z Australii. To drewno było znacznie mocniejsze niż np. dęby. Na Hali potrzebna było specjalnych gatunków drewna używanego w szkutnictwie. Żeby okna były w stanie przetrwać ostre wiatry, deszcze i mrozy.
Dziś mahoń żelazowy już na świecie nie rośnie. Fachowcy od naprawy okien musieli sięgnąć po drewno teakowe. Wykonywano z niego między innymi części statków narażone na szybkie zużycie, np. pokłady. Występuje w południowej Azji, np. w Birmie, Indiach, Laosie, Tajlandii. I stamtąd go sprowadzano.

Kłopoty były także z naprawą betonu.

Badania wykonane już w 1995 r. wskazywały na potrzebę wykonania napraw elementów żelbetowych elewacji. Badania wykazały korozję żelbetu i zbrojenia, liczne rysy i pęknięcia betonu, objawy powierzchniowej korozji betonu. Okazało się także, że wykonane w poprzednich latach naprawy powierzchniowe często szkodziły zamiast pomagać w zachowaniu zabytku. Jednak dzięki zastosowaniu dobrych technologii i materiału podczas budowy Hala Stulecia zachowała się w niezłym stanie.

Założeniem remontu ścian elewacyjnych było odtworzenie struktury, faktury i koloru remontowanej powierzchni.
Resztki zółtawozłotej farby znaleziono na elewacji. Najlepiej zachowały się w miejscu, gdzie były poddane wpływom atmosferycznym w bardzo ograniczonym zakresie – na spodniej stronie dachu łącznika pomiędzy halą a budynkiem administracyjnym.

Przy renowacji powierzchni betonowej wykonawca musiał dodatkowo zadbać o zachowanie linii podziałów wynikających z zastosowanych oryginalnie deskowań. Beton wylewało się w tym czasie pomiędzy deski drewnie, które nie były idealnie dopasowane dlatego widać było wyraźne linie na zastygłym już betonie.

Zakończenie remontu jest jednocześnie zamknięciem I Fazy Rewitalizacji Hali Stulecia i Terenów Wystawowych, wkrótce zakończy się faza II – czyli remont i rozbudowa Regionalnego Centrum Turystyki Biznesowej, III fazą jest remont wnętrza, którą rozpoczynamy już na początku 2011 roku.

Zobacz zdjęcia Hali po remoncie.





Przy powstaniu części tekstu o betonie wspieraliśmy się artykułem Wojciecha Laski „Renowacja elewacji Hali Stulecia we Wrocławiu – przykład scalenia kolorystycznego powierzchni betonowych”, ze strony keim.pl/