Z kobietami z całego świata zetkniesz się w Beatiful Tube we Wrocławiu

„Domofon” jest projektem, którego podstawowym elementem było spotkanie i rozmowa, podczas której poszczególne Uczestniczki opowiadały o swoich powodach przyjazdu, pierwszych wrażeniach związanych z miastem, czy swojej teraźniejszości. Jedną z takich opowieści wypowiedziały w swoim natywnym języku i to te krótkie historie stanowią dźwięk w instalacji.

Wszystkie głosy znajdują się w jednym zbiorze wybrzmiewają pojedynczo. Będą współbrzmieć lub ze sobą konkurować, wzmacniać się lub osłabiać. Zależeć to będzie od ruchów odbiorcy dotykającego domofonu i jego interpretacji.

Adaptacja w tym kontekście nabiera wielowymiarowego charakteru. Z jednej strony jest częścią doświadczenia poszczególnych osób, o którym opowiadały, z drugiej strony jest koniecznym elementem odbioru. Pewnego rodzaju zaadoptowania się w sytuacji, w której wypowiedzi stają się dźwiękami. Porozumienie w tej sytuacji polegać może na przyjęciu „do wiadomości”, że nie rozumiejąc wszystkiego, oddajemy głos innym.

Te głosy z miasta na moment zawłaszczą przestrzeń odbiorcy. Odbiór będzie wynikał z wielu czynników kreujących proces słuchania i możliwości percepcyjnych, jak np. przyzwyczajenie, znajomość języków, lęki czy próba zrozumienia. Postulatywnie – jak u Hardta i Negriego, ich spotkanie wydarza się ponad granicami Imperium jest przepływem, mieszaniem się i tworzeniem nowej jakości.

Opowieści są efektem osobistych relacji i dłuższych rozmów w przestrzeni prywatnej. Przeniesione w obszar publiczny ustanawiają wielość narracji – „mikrohistorii”, które tworzą alternatywę dla historii konwencjonalnej. To część historii miasta, stanowią więc fragment niekończącej się narracji. Historie niekonwencjonalne, czy „oral story” prowadzą politykę dekolonizacji i budowania tożsamości, tworząc przestrzeń bardziej inkluzywną, uwzględniającą – za Bruno Latourem, wszystkich aktorów, ożywionych i nieożywionych. W tej przestrzeni języki mogą być dźwiękami, które stanowią część miejskiej fonosfery.

Autorkami opowieści są: Julieta Gonzalez-Springer, Oksana Prokopek, Elena Gabor, Lina Gabor, Miriam Masalmeh, Marij Duhra, Naila Huseynli, Shwakh Zahid, Ewa Bohdanowicz, Hana Cervinkova, Liliana Mena, Ivanna Targońska, Krystyna Cybińska.

Dźwięk i instalacja techniczna są dziełem Beniamina Głuszka a autorką instalacji Joanna Synowiec. Otwarcie wystawy odbędzie się 31 marca o godzinie 20:00 w Beautiful Tube, wejście główne do Muzem Współczensego Wrocław. Wystawa czynna będzie do 4 lipca.