Zdrojewski nie wysilając się zaszedł dalej od Dutkiewicza [LIST]

Prezydent Dutkiewicz wykonał taki gest z kilku powodów. Po pierwsze, winny jest ministrowi Zdrojewskiemu wdzięczność za wypromowanie na swojego następcę. Po drugie: prezydent Dutkiewicz wszedł w buty Prezydenta Zdrojewskiego i rozwijał Wrocław wedle sprawdzonej wizji Bogdana Zdrojewskiego. Ale w miarę upływu czasu rozwój miasta ulegał znaczącym zmianom – rozpoczyna list Czesław Cyrul, szef lokalnych struktur SLD.

Dalej kontynuuje: Prezydent Zdrojewski uchodził za dobrego gospodarza miasta, spotykał się z ludźmi, znał każdy zakątek miasta. I za to go wrocławianie poważali. Prezydent Dutkiewicz, kontaktów z ludźmi nie lubi, a swoje decyzje komunikuje wrocławianom poprzez zespół doradców od propagandy. Inaczej także kreuje swój wizerunek.

– W 1997 roku, w czasie powodzi, nieogolony Bogdan Zdrojewski biegał po zalanych terenach, układał worki i kierował akcją przeciwpowodziową. W 2010 roku, gdy woda zagrażała ponownie miastu Prezydent Dutkiewicz pokazał się w otoczeniu swojego dworu i kamer na Kozanowie oraz jeszcze w kilku miejscach. Ubrany był w jasny, letni garnitur i takąż koszulę. Marynarkę miał przerzucona przez ramię. Jego pracownicy kręcili z tej dziwnej wizytacji film. Te dwa różne zachowania pokazują, że obaj prezydenci to zupełnie różne osobowości. Na szczęście powódź z 2010 r. była echem tej sprzed 13 lat – dopowiada Czesław Cyrul.

Obydwaj prezydenci chcieli zrobić karierę w polityce, choć Zdrojewski chciał jakby mniej. Swego czasu został nawet przewodniczącym Klubu Parlamentarnego PO, ale szybko dano mu do zrozumienia, że to nie jest miejsce dla niego – uważa szef SLD.

Zdaniem Cyrula, Zdrojewski był dobrym prezydentem miasta, jest dobrym ministrem, choć polityka nie jest jego mocna stroną. Polityka też nie jest mocna stroną prezydenta Dutkiewicza. Chciał być liderem krajowym, ale jego akcje nie powiodły się. Pozostanie politykiem regionalnym, choć bardzo chciał wypłynąć na szersze wody. W polityce Zdrojewski, nie wysilając się, zaszedł dalej od Dutkiewicza, który wysilał się bardziej.