Znamy pierwsze tytuły 4. American Film Festival

Znamy już tytuły pierwszych filmów, które będzie można zobaczyć jesienią we Wrocławiu. W sekcji Highlights pokażemy At Any Price Ramina Bahraniego, który miał swoją premierę w konkursie głównym zeszłorocznego festiwalu w Wenecji. Uznany reżyser irańskiego pochodzenia (Człowiek z budką, Chop Shop) opowiada klasyczną historię konfliktu ojca i syna, który wybiera karierę kierowcy rajdowego zamiast udziału w tworzeniu rodzinnego imperium.

W rolach głównych wystąpili jeden z najpopularniejszych aktorów młodego pokolenia Zac Efron, coraz częściej pokazujący swój talent w ambitnych projektach (ostatnio m.in. Pokusa), oraz Dennis Quaid. Kolejnym filmem z sekcji Highlights jest zbierający znakomite recenzje na festiwalu South By Southwest The Wait M Blasha - horror z Chloë Sevigny (Dzieciaki, American Psycho, Zodiak) opowiadający o dwóch siostrach, które po śmierci matki otrzymują tajemniczy telefon o jej rzekomym powrocie ze świata zmarłych.

W sekcji Spectrum zobaczymy najnowszy film starego znajomego, bohatera retrospektywy na 2. AFF - Joe Swanberga. Tym razem jeden z najciekawszych i najbardziej płodnych autorów amerykańskiego kina niezależnego opowie historię miłosnego czworokąta grupy przyjaciół, nie stroniących od dużej ilości alkoholu.

W Drinking Buddies zobaczymy wiele znanych twarzy, m.in. Annę Kendrick (nominacja do Oscara za W chmurach), Olivię Wilde (serial Dr House, Tron: Dziedzictwo), Jake'a Johnsona (ubiegłoroczny laureat AFF Na własne ryzyko) oraz Rona Livingstona (Kompania braci, ostatnio Obecność).

Także w sekcji Spectrum obejrzymy nagrodzony na festiwalu SXSW A Teacher - połączenie thrillera psychologicznego z prowokacyjnym studium charakteru. Reżyserka Hannah Fidell analizuje relację Diany (gość 3. AFF Lindsay Burdge), młodej, atrakcyjnej nauczycielki z podmiejskiej szkoły średniej w Austin z jej nastoletnim uczniem, Erikiem (Will Brittain). Pozornie niewinny, przelotny romans okazuje się bardziej skomplikowaną, niebezpieczną emocjonalną zależnością. Kiedy Diana traci kontrolę nad emocjami, konfrontując się z tabu, przekracza kolejne granice.

Krytycy zwracają uwagę na budującą postać Diany, pełną sprzeczności muzykę Briana McOmbera i opisujący ją styl zdjęć Andrew Droza Palermo, przywodzący na myśl oszczędny naturalizm braci Dardenne.