Rosyjscy twórcy muzyki eksperymentalnej zagrają we Wrocławiu

Koncert jest częścią cyklu miejsce, czas, (dźwięki) poświęconego różnym sposobom funkcjonowania dźwięku w czasie i przestrzeni, modalnościom ciszy, praktyce głębokiego słuchania (deep listening), performatywnym aspektom muzyki oraz niestandardowym rodzajom notacji muzycznej.

Kurt Liedwart - moskiewski improwizator, artysta dźwiękowy i kurator; z wykształcenia językoznawca. Członek zespołu Moscow Cyber Laptop Orchestra. Do swoich działań muzycznych najczęściej wykorzystuje komputer, rozmaite urządzenia elektroniczne i obiekty znalezione. Jest założycielem wytwórni płytowych Mikroton i Laminal. Organizuje cykl koncertów Mikroton Live Series oraz festiwal Teni Zvuka.

Ilia Belorukov - saksofonista pochodzący z Sankt Petersburga. Porusza się głównie w przestrzeni muzyki improwizowanej, elektroakustycznej i noise, jednak zdarza mu się uczestniczyć także w rozmaitych projektach intermedialnych (sytuujących się na pograniczu muzyki, tańca, teatru i sztuk wizualnych). Prowadzi wytwórnię płytową Intonema. Organizuje festiwal Teni Zvuka i inne wydarzenia muzyczne na terenie Rosji.

Gerard Lebik - artysta dźwiękowy i improwizator. W swojej twórczości wykorzystuje rozmaite media akustyczne i elektroniczne (saksofon, klarnet kontraltowy, generatory fal akustycznych, obiekty elektroakustyczne, video feedback, software). Ukończył Akademię Muzyczną im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu.

Miejsce, czas, (dźwięki) to seria koncertów poświęconych różnym sposobom funkcjonowania dźwięku w czasie i przestrzeni, modalnościom ciszy, performatywnym aspektom muzyki oraz niestandardowym rodzajom notacji muzycznej. Głównym ich celem jest jednak próba zmiany przyzwyczajeń percepcyjnych publiczności. Przygotowane działania będą zatem zorientowane na szczegół i pogłębione, wielopłaszczyznowe słuchanie, co ma pomóc w obalaniu wszelkich nabytych automatyzmów oraz zaszczepieniu w odbiorcach sympatii do tego co nowe i wymykające się kategoryzacji.

Cały cykl jest wyraźnym nawiązaniem do tradycji eksperymentu wyznaczonej przez Johna Cage’a i innych twórców ze szkoły nowojorskiej (Morton Feldman, Christian Wolff, Earle Brown), artystów Fluxusu (George Brecht, Philip Corner, La Monte Young, Takehisa Kosugi), Alvina Luciera, Corneliusa Cardew czy Pauline Oliveros – tradycji nieustannie rozwijanej w interesujący sposób, a przy tym paralelnej do przemian w sztukach wizualnych.