Studium „Kaspara” we Współczesnym

Kaspar Hauser to postać prawdziwa. Niewiadomego pochodzenia chłopiec w wieku lat szesnastu pojawił się w maju 1828 roku na ulicach Norymbergii. Potrafił powiedzieć tylko jedno zdanie – "chcę być jeźdźcem, jak mój ojciec". Poddany edukacji i przystosowany do życia w społeczeństwie, zmarł w 1833 roku na skutek rany odniesionej w niewyjaśnionych okolicznościach. Jego tajemnicza biografia i śmierć zbudowały legendę inspirującą do dzisiaj wielu twórców. W 1974 roku powstał film Wernera Herzoga „Zagadka Kaspara Hausera”.

 

„Kaspar” Handkego nie jest sztuką historyczną, a jej bohater nie jest portretem autentycznej postaci Kaspara Hausera. Dziewiętnastowieczna legenda stanowiła dla autora jedynie punkt wyjścia do napisania w 1967 roku dramatu uważanego za jedną z najwybitniejszych sztuk – czy też anty-sztuk – austriackiego dramatopisarza. 

 

 „Sztuka Kaspar – pisze Peter Handke w otwierającym ją tekście – nie pokazuje, jak JEST NAPRAWDĘ czy BYŁO NAPRAWDĘ z Kasparem Hauserem. Pokazuje ona, co JEST MOŻLIWE z kimś. Pokazuje, jak można mówieniem doprowadzić kogoś do mówienia. Sztuka ta mogłaby nosić również tytuł Tortura mówienia.” 

 

Barbara Wysocka, odpowiedzialna za reżyserię, scenografię oraz opracowanie muzyczne, została uhonorowana Wrocławską Nagrodą Teatralną 2009 za udaną próbę poszukiwania alternatywnego języka teatralnego.

 

Peter Handke - ur. 1942, austriacki dramaturg, powieściopisarz, poeta i eseista, laureat wielu prestiżowych nagród literackich należy do czołówki pisarzy niemieckojęzycznych II połowy XX w., „Kaspara” napisał w 1967 r. Sztuka została dotąd wystawiona w Polsce tylko jeden raz – polska prapremiera odbyła się w 1987 r. w Starym Teatrze w Krakowie. Wrocławska premiera „Kaspara” odbyła się 14 marca 2009 roku na Scenie na Strychu Teatru Współczesnego.