Adam Makowicz    improwizacje fortepianowe
Andrzej Chorosiński   Organy
Michał Chorosiński     Recytacje

Adam Makowicz - legenda jazzu, mistrz improwizacji, wybitny pianista, który nagrał kilkadziesiąt płyt i występował w najważniejszych salach koncertowych na świecie oraz z największymi muzykami współczesnymi. Autor kompozycji na kwartet smyczkowy i trio jazzowe, wielu utworów pianistycznych, ponad 100 krótkich kompozycji jazzowych,  a także muzyki do dwóch krótkich filmów. Urodził się w 1940 roku w Czechach na Śląsku Cieszyńskim. W 1946 roku rodzina wróciła do Polski. Jego prawdziwe nazwisko brzmiało Matyszkowicz. Odebrał solidne klasyczne wykształcenie muzyczne. Pierwszą nauczycielką dziesięciolatka była jego matka, pianistka i śpiewaczka. Był szczególnie utalentowanym dzieckiem i dlatego trafił do szkoły dla dzieci uzdolnionych muzycznie, a potem do szkół muzycznych w Rybniku, w Katowicach i w Krakowie. Rodzice marzyli dla syna o karierze klasycznego pianisty.
Już jako 15-latka porwał go jednak jazz. Jazz był w czasie PRL-u zakazanym owocem Zachodu. Ta muzyka, jak powiedział kiedyś Makowicz "świat wolności i improwizacji", zafascynowała go do takiego stopnia, że mając 18 lat, rzucił szkołę i dom, i poszedł własną drogą, w zasadzie mieszkając przez dwa lata na ulicy. Jego oazą stał się krakowski klub jazzowy "Helicon".
Później grał z Tomaszem Stańką we wspólnie założonym w 1962 roku zespole Jazz Darings, uważanym za pierwsze europejskie combo jazzowe, a następnie u Andrzeja Kurylewicza, Zbigniewa Namysłowskiego, Michała Urbaniaka, Jana Ptaszyna Wróblewskiego. Grywał z Urszulą Dudziak, sam komponował. W połowie lat 70. grywał coraz więcej solo, zyskując coraz większą sławę i uznanie.
W 1977 roku, z rekomendacji Benny'ego Goodmana oraz popularyzatora jazzu - Willisa Conovera (na którego programie radiowym "Music USA-Jazz Hour" Makowicz uczył się jako młodziutki chłopak jazzu, słuchając największych sław zza oceanu), legendarny producent John Hammond zaprosił go na 10-tygodniowe tournee po USA. W tym czasie Makowicz nagrał solową płytę dla CBS Columbia "Adam".
Otworzono przed nim legendarne świątynie muzyki - nowojorską Carnegie Hall (pierwszy jego występ, solowy, był udziałem w koncercie poświęconym zmarłemu sześć miesięcy wcześniej Errollowi Garnerowi) i klub Cookery na Greenwich Village. Zaproszony został na Festiwal Jazzowy w Newport na Rhode Island. Po wprowadzeniu w Polsce w 1981 roku stanu wojennego, wraz z innymi polskimi artystami mieszkającymi w USA, wziął udział w emitowanym na cały świat programie telewizyjnym zorganizowanym z inicjatywy prezydenta Ronalda Reagana "Żeby Polska była Polską".
W Stanach grał z największymi muzykami takimi jak Benny Goodman, Herbie Hancock, Earl Hines, Freddie Hubbard, Sarah Vaughan, Teddy Wilson i George Shearing. Gra solo, a także z orkiestrami, m.in. National Symphony of Washington, London Royal Philharmonic Orchestra, Moscow Symphony Orchestra, Chester String Quartet, Amici String Quartet, z najlepszymi sekcjami rytmicznymi (George Mraz, Al Foster, Jack DeJohnette, Charlie Haden), z kwartetami smyczkowymi.
Bardzo wysoko przez recenzentów został oceniony występ w duecie z Leszkiem Możdżerem w Carnegie Hall we wrześniu 2004 roku. Koncert - pojedynek między weteranem   i wschodzącą gwiazdą jazzu, został utrwalony na CD.
Poza utworami jazzowymi, ma w swoim repertuarze także klasykę, szczególnie Chopina, którym "nasiąkł" w młodości, jak sam mówi, i którego czuje po jazzowemu jak nikt inny. W USA wydał płytę poświęconą muzyce Chopina w interpretacji jazzowej, jedyną amerykańską płytę tego rodzaju w całości poświęconą temu kompozytorowi. Gra także muzykę G.Gershwina, I. Berlina, J. Kerna i C. Portera.

Andrzej Chorosiński - organista, pedagog i kompozytor, urodzony 24 maja 1949 w Otwocku. Naukę gry na organach rozpoczął u Stanisława Mozdzonka w Liceum Muzycznym im. Karola Szymanowskiego w Warszawie, które ukończył z wyróżnieniem w 1967. W tym samym roku rozpoczął studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w klasie organów  Feliksa Rączkowskiego (dyplomu z wyróżnieniem w 1972). Jednocześnie w latach 1969-74 studiował kompozycję pod kierunkiem Tadeusza Paciorkiewicza w tejże uczelni. W 1972 uczestniczył w kursie mistrzowskim w zakresie gry na organach prowadzonym przez Flora Peetersa w Belgii. W tym samym roku otrzymał nagrodę specjalną na Międzynarodowym Konkursie Improwizacji Organowej w Kilonii. Koncertował w niemal wszystkich krajach Europy, a także w Izraelu, Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii, Korei Południowej i Japonii. Występował w tak renomowanych miejscach, jakFilharmonia Narodowa w Warszawie, Koncerthuset w Sztokholmie, Sala im. Piotra Czajkowskiego w Moskwie, Katedra Notre Dame w Paryżu, King's College Chappel w Cambridge, Aula im. Pawła VI w Watykanie, Katedra Św. Patryka w Nowym Jorku, Adelaide Town Hall. Dokonał wielu nagrań dla radia i telewizji w kraju oraz za granicą. Nagrał też 20 płyt dla takich firm fonograficznych, jak Polskie Nagrania, Veriton, EMI-Elektrola, Live Records, DUX, Musicon, Dabringhaus & Grimm, Megavox. W 2003 jego płyta CD nagrana w Bazylice w Licheniu otrzymała tytuł "Podwójnej Platynowej Płyty".
Jego repertuar obejmuje muzykę baroku i romantyzmu oraz transkrypcje (częściowo dokonane z  Marianem Sawą) utworów Antonio Vivaldiego ("Cztery pory roku"), Camille’a Saint-Saënsa ("Danse macabre"), Modesta Musorgskiego ("Obrazki z wystawy") i Paula Dukasa ("Uczeń czarnoksiężnika").
Znaczące miejsce w działalności Andrzeja Chorosińskiego zajmuje praca pedagogiczna. Od 1972 prowadzi klasę organów w   Akademii Muzycznej w Warszawie (od 1992 jako profesor). W latach 1987-93 pełnił także funkcję prorektora, a w latach 1993-99 - rektora. Od 1991 uczy jednocześnie w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. Od 2004 jest również wykładowcą na Wydziale Pedagogiczno-Artystycznym Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie od 2008 sprawuje też obowiązki kierownika Zakładu Muzyki Sakralnej i Organowej. W latach 1993-2000 był członkiem Stowarzyszenia Uczelni Muzycznych Europy (AECAM). W latach 1997-99 przewodniczył konferencji rektorów uczelni artystycznych w Polsce. Ponadto prowadził kursy improwizacji organowej w Niemczech i kursy interpretacji w Szwecji, Finlandii, Stanach Zjednoczonych, Australii, Japonii, Korei Południowej i Izraelu. Uczestniczył w pracach jury międzynarodowych konkursów organowych we Francji, w Niemczech, Polsce i na Litwie. Jest współinicjatorem i dyrektorem artystycznym 7 międzynarodowych festiwali muzyki organowej oraz kameralnej na zabytkowych instrumentach: we Wrocławiu, w Jeleniej Górze, Legnicy, Kłodzku, Kluczborku i Św. Lipce. Jest konsultantem i autorem wielu projektów w zakresie budownictwa organowego w Polsce (Bazylika w Licheniu, Kościół Wszystkich Świętych w Warszawie), Niemczech, Kanadzie oraz Japonii. Od 1997 do 2002 sprawował także funkcję dyrektora artystycznego Filharmonii Dolnośląskiej w Jeleniej Górze. Andrzej Chorosiński został uhonorowany wieloma odznaczeniami i nagrodami, m.in. Odznaką "Zasłużony Działacz Kultury", Złotym Krzyżem Zasługi, Medalem "Ecclesiae Populoque Servitium Praestanti". Jest honorowym obywatelem Jeleniej Góry, Kłodzka  i Polanicy-Zdrój, przyznanych za zasługi w popularyzowaniu kultury muzycznej na terenie Dolnego Śląska. W 2008 otrzymał tytuł doktora honoris causa Keymung University w Korei Południowej.

Michał Chorosiński urodził się 5 września 1975r.  w Warszawie. Ukończył Państwową Wyższą  szkołę teatralną im. L. Solskeigo w Krakowie w 1999r. Współpracował z wieloma teatrami w Krakowie, Kaliszu Jeleniej Gorze i Wrocławiu - obecnie jest aktorem Teatru Polskiego we Wrocławiu. W 2001 roku otrzymał nagrodę Grand Prix na II ogólnopolskim konkursie recytatorskim "Verba Sacrum " w Poznaniu. Brał udział w kilku filmach polskich - min. "Ogniem i mieczem", "Stara baśń" oraz licznych serialach : "Adam i Ewa", "Klan", "Na dobre i na złe", "Samo życie", "Pierwsza miłość", "M jak miłość". W 1999r . wziął udział w filmie poświęconemu Ojcu Świętemu pt. "Renesansowy Psałterz"