Festiwal Tańca Dawnego będzie okazją do nauczenia się zapomnianych kroków

Tegoroczna edycja rozpocznie się w sobotę 30 czerwca w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, gdzie będzie można posłuchać wykładu o renesansowej Florencji, nauczyć się kilku tańców dawnych i poznać tajniki szycia strojów historycznych. Kazimiera Ochlik zaprezentuje wykonane przez siebie ubiory oraz podpowie, jak samodzielnie zrobić wykrój i uszyć strój. Atrakcją będzie możliwość przymierzenia prezentowanych kostiumów i zrobienia pamiątkowego zdjęcia.

Podczas kolejnego dnia festiwalu (1 lipca) organizatorzy zapraszają widzów do wizyty na  renesansowym jarmarku, który odbędzie się na Zamku w Leśnicy.

– Chcemy choć na chwilę przenieść widzów w czasie i spróbować oddać atmosferę renesansowego miasteczka. Na jarmarku pojawią się dawne kramy i ubrani w tradycyjne stroje rzemieślnicy. Będzie można zobaczyć, jak kilkaset lat temu wykonywano obuwie oraz jak powstawały ręcznie pisane księgi, będzie można również posmakować dawnych potraw – wymienia Agnieszka Kadłubowska, szefowa festiwalu.

W programie przewidziano także walki rycerskie, żonglerkę flagami oraz inscenizację procesu czarownicy. Dla dzieci przygotowano dwie zabawy – „Podchody na szlaku dawnych rzemiosł” i „Indiana Jones na tropie skarbów zamku”. Podobnie jak w roku ubiegłym, odbędą się także wybory „Miss Renesansu” i konkurs kostiumowy dla dzieci.

Najważniejszą częścią całej imprezy są jednak tańce dawne. Podczas jarmarku w Leśnicy można będzie obejrzeć występy najważniejszych polskich zespołów tańca dworskiego. Oprócz organizatora, zespołu Serenissima Wratislavia, na scenie wystąpią również Gratia Iuvenis, Belriguardo, Varsavia Galante, Chorea Antiqua i Zespół Tańca Dawnego Uniwersytetu Wrocławskiego.

Przewidziano także konkursy tańca dla dzieci i dorosłych oraz wspólną zabawę taneczną na zakończenie imprezy. Każdy, kto chciałby poznać bliżej zasady rządzące dawnymi tańcami, nauczyć się podstawowych kroków i układów, będzie miał taką okazję podczas kursów tańca dawnego w dniach od 2 do 7 lipca. Odbędą się wówczas zarówno zajęcia dla początkujących, prowadzone przez zespół Serenissima Wratislavia, jak i warsztaty dla zaawansowanych, które poprowadzi światowej klasy specjalista w dziedzinie tańca dawnego - Lieven Baert z Belgii.

Festiwal zakończy Historyczny Bal Kostiumowy (7 lipca o 18.00) we wrocławskim Ratuszu. Będzie on wyjątkową okazją do poznania tańców „towarzyskich” naszych przodków, które były okazją do zawierania znajomości i prowadzenia osobistych rozmów pomiędzy partnerami. Organizatorzy zachęcają wszystkich do przybycia w strojach balowych, dawnych lub współczesnych, i zapraszają do wspólnej zabawy w dworskiej atmosferze, w przepięknym wnętrzu Sali Wielkiej Starego Ratusza.  

Festiwal przypominająca korowód bassadanza oraz dynamiczna i szybka piva to tańce charakterystyczne dla  XV wieku, natomiast pawana i gajarda modne były w następnym stuleciu. Nazwa pawana pochodzi prawdopodobnie od łac. pavo (paw), ponieważ dworzanie podczas tego tańca prezentowali się dumnie, niczym pawie w tańcu godowym. Gajarda była szybkim, popisowym tańcem, czasami przybierała postać konkurencji pomiędzy tańczącymi ją dwórkami i dworzanami.

–Wszystkie te tańce charakteryzowały się tzw. trzymaniami otwartymi, co oznacza, że nie wolno było obejmować się, ani zanadto zbliżać do partnera. Pierwszym tańcem dworskim zrywającym z tymi zasadami była volta, podczas której partner musiał chwycić partnerkę za gorset, objąć i następnie dotykając kolanem jej pośladków podbić w górę – tłumaczy Wojciech Badziak, dyrektor artystyczny festiwalu.

Zespół „Serenissima Wratislavia” powstał w 1996 r. i jest jednym z najdłużej działających zespołów tańca dawnego w Polsce. Tancerze doskonalą swoje umiejętności na warsztatach u profesjonalnych nauczycieli w kraju i za granicą (m.in. we Włoszech, Francji i Niemczech). Od 2003 r. zespół organizuje we Wrocławiu Międzynarodowy Festiwal Tańca Dawnego PAWANA. W repertuarze posiada ponad 30 tańców dworskich, głównie renesansowych, z choreografią zrekonstruowaną na  podstawie XV i XVI-wiecznych materiałów źródłowych. Również stroje tancerzy i wykorzystywane przez nich rekwizyty są rekonstrukcjami ubiorów i przedmiotów z epoki. Prezentowane spektakle pozwalają widzom nie tylko cieszyć oczy urodą ruchów i gestów tancerzy, ale także przywołują zapomnianą dworską atmosferę elegancji i kurtuazji.