Magia w tym, że "można zwariować" [WYWIAD]

Ula Jagielnicka to dyplomowany fizyk medyczny, była dziennikarka radiowa i internetowa oraz autorka poradników dotyczących prawidłowego korzystania z infrastruktury rowerowej w mieście. W ubiegłym roku zostawiła ciepłą etatową posadkę na rzecz samorozwoju i rzucenia się w wir nowych okoliczności. Swoje ostatnie zawirowanie przedstawia w ramach wystawy "Można zwariować", której wernisaż odbędzie się w niedzielę, 11 sierpnia o godz. 17 w Galerii u Agatki (Wyspa Tamka 2). Wstęp wolny. Ekspozycję będzie można oglądać do 18 sierpnia.

Michał Hernes: skąd pomysł na wystawę "Można zwariować"?
Ula Jagielnicka: jakoś pod koniec ubiegłego roku coś mi się wydarzyło i było to dość traumatyczne. Wtedy też coś we mnie wybuchło i z tego wybuchu zaczęło się coś wyłaniać –  miejsca, sytuacje i jakieś historie, które z głowy zaczęłam układać na podobraziach. Było ich coraz więcej i więcej i zauważyłam, że wszystkie te obrazki i miejsca coś łączy. Postanowiłam je pokazać na wystawie.

Dlaczego jedno miejsce zostało przedstawione w jednym czasie, ale z różnej perspektywy?
Cała ta draka z obrazkami pomaga mi samej ogarnąć nieco rzeczywistość i dojść do tego, co jest prawdziwe dla mnie. Chciałam pokazać, jak bardzo różnie można widzieć jedno miejsce. Jak, zwracając uwagę na różne rzeczy, zmienia się nasz odbiór całego otoczenia. Że wszystko jest względne i nie ma jednej prawdy i jednego sposobu na odczuwanie, a co za tym idzie istnienie. Dlatego tak ważne jest poznanie siebie. Zaglądniecie w siebie.

Jak istotne są na tej wystawie detale?
Bardzo ważne, ponieważ detal na jednym obrazku stanowi clue drugiego. Poza tym mały szczegół może zmienić zupełnie to, w jaki sposób odczujemy to, co widzimy. Na przykład sam obrazek z odległości 1,5 metra wydaje się wesoły, kolorowy, radosny, ale jak się podejdzie na 10 cm i poogląda, z czego on się składa, można poczuć zupełnie co innego.

Czego dowiedziałaś się o tych miejscach i w czym dostrzegałaś magię?
To są moje miejsca, a w zasadzie jedno miejsce. To miejsce, to ten nowy obszar w mojej świadomości, do którego od niedawna mam dostęp. I to jest mega magiczne! Bo, jakkolwiek to zabrzmi, w tym miejscu czasem nawet latają jednorożce, a morze okazuje się płotem.

Może czasem magia jest po prostu normalnością, której nie dostrzegamy?
Dokładnie, bo tak jest - to wszystko, co odczuwamy, przeżywamy, poznajemy, kochamy – to jest mega magia odnajdować te niuanse, które odróżniają nas od innych i sprawiają, że jesteśmy niezwykli, magiczni.

Czy w tym zwariowaniu nie ma tego złego, może to czasem najlepsza reakcja na rzeczywistość?
Powiem tak, czasem oczywiście, ale nie zawsze. Dzięki mapowaniu siebie potrafimy decydować, kiedy to zwariowanie może nam się przydać, a kiedy lepiej kierować się empatią i tym, ze jednak jesteśmy istotami społecznymi. To zwariowanie ma bowiem to do siebie, że w nim zawsze jesteś sam. Jak bowiem opowiedzieć, pokazać coś komuś tak, aby było to dla niego w stu procentach jasne i będzie czuł dokładnie to, co ty. Jak staram się to przekazać na obrazkach.

Co byś wpisała w rubrykę "zawód" i "obecne zajęcie"?
Prowadzę blog „Wrocław Cycle Chic”, działam w kolektywie Thinkpink Gang, pracuje w WSH we Wrocławiu.

Co byś chciała mieć wyryte na nagrobku?
Wystarczy Ula Jagielnicka.