Survival bunkrem stoi

Klimat tego miejsca jest niesamowity. Szczególne gratulacje należą się organizatorom Survivalu, którzy zmieniając niektóre aspekty przeglądu pozostali przy formule prezentacji prac w najciekawszych obiektach Wrocławia. A charakterystyczny schron przy placu Strzegomskim z pewnością do takich miejsc należy.

„Architektura jako miejsce zbrodni” to hasło przewodnie tegorocznej edycji Survivalu. Biorąc pod uwagę możliwości wystawiennicze jakie posiada bunkier oraz różnorodny, acz wyjątkowo spójny zbiór tegorocznych eksponatów i instalacji, mogę z odwagą powiedzieć „Poproszę więcej takich zbrodni!”.

Po wejściu do tego surowego wnętrza ma się wrażenie przekroczenia pewnej granicy. Choć trudno zdefiniować w jakim świecie się znalazło to, co nas otacza zachwyca, a jednocześnie budzi niepokój. Zakamarki, zaułki, dziwne odgłosy i obrazy. Wszystko to napotykamy na kolejnych zakrętach posępnego, ale jakże cudownie onirycznego, labiryntu.

Kafkowski klimat wnętrza podkreśla pobrzmiewająca na III piętrze instalacja dźwiękowa Grzegorza Łoznikowa „Serce bunkra”. W mroczną atmosferę tego miejsca wpisuje się również praca Doroty Nieznalskiej zatytułowana „Zbrodnia”. „Twarz i nazwisko” tegorocznej edycji rzeczywiście intryguje. Głównie swoją prostotą, ale nie banalnością. Ogromny wiatrak sprawia wrażenie jakby miarowo, jednostajnie mielił powietrze tego miejsca od zawsze.

Po samotnej wyprawie na Survival nie bardzo mogę wyobrazić sobie w tym wnętrzu cokolwiek innego, niż sztukę współczesną. Tym, którzy za nią nie przepadają przy kolejnej, nadarzającej się okazji radze zamiast chować się w okopach własnych racji i przekonań, wejść do wrocławskiego bunkra.

> Zobacz galerię zdjęć!