Wystawa malarstwa Sylwii Szafert

Obrazy Sylwii Szafert powstają długo i z namaszczeniem. Jej wykształcenie (ukończyła Wydział konserwacji malarstwa i rzeźby polichromowanej) w pewnym stopniu zdeterminowało sposób malowania, dziś nieco archaiczny, za to niezwykle precyzyjny i efektowny.

Artystka, wykorzystując technologie starych mistrzów, w umiejętny sposób zbudowała swój własny, indywidualny język malarski. Jej obrazy, malowane z użyciem wielu warstw podkładów, laserunków i werniksów, uzupełnione warstwą złota płatkowego, srebra czy szlagmetalu to małe arcydzieła, przywodzące na myśl misternie malowane ikony o złotych tłach.

Od wielu lat malarstwo Sylwii Szafert jest wyraźnie ukształtowane stylistycznie. Przestrzeń jej obrazów o zauważalnych geometrycznych podziałach wypełniają postaci młodych kobiet często dzieci, niezwykle subtelnych, wręcz eterycznych, które artystka delikatnym rysunkiem wydobywa z neutralnego tła. To prace efemeryczne trochę tajemnicze, w których kruche postaci zajęte wykonywaniem zwykłych czynności, przyjęły na chwilę statyczną pozę i zatrzymane zostały w ciasnym kadrze obrazu.

Ważną pozycję w dorobku artystycznym Sylwii Szafert zajmują obrazy inspirowane dalekowschodnim orientem. Można dostrzec w nich wpływy estetyki japońskiej ale też fascynację kulturą tego kraju, jego odrębnością, przywiązaniem do tradycji, rytuałów i ceremonii. Niedawny, kilkumiesięczny pobyt artystki w Japonii zaowocował powstaniem cyklu wyjątkowych prac, które składają się na wystawę "Katachi no aji- smak kształtów". Główne kadry obrazów wypełniają młode kobiety-japonki. Piękne, delikatne i bardzo zmysłowe, często z dyskretnie odsłoniętymi ramionami i piersiami.

Niezwykła dekoracyjność tych płócien połączona jest z minimalizmem formy, bogactwo z prostotą, szlachetność i elegancja gejsz z ich zmysłowa erotyką. Kompozycja w obrazach Sylwii Szafert wydaje się mieć ogromne znaczenie. Umiejętnie zastosowane podziały przestrzeni wprowadzają ład i harmonię, zachęcając do skupienia i kontemplacji. Użyte w pracach złoto i srebro płatkowe hipnotyzuje swoim bogactwem, nadając obrazom wyrafinowanego smaku i szlachetności.

W niektórych pracach tak charakterystyczne dla artystki elementy figuralne zostały zastąpione prawie abstrakcyjna martwa naturą, przedstawiającą typowe dla tradycyjnej kuchni japońskiej dania tzw. kaiseki (wykwintna kolacja składająca się z wielu potraw, podanych w maleńkich naczyniach, ze szczególnym uwzględnieniem estetyki podania), czy bardzo popularne wśród japończyków obento (pudełko minimalistycznych rozmaitości kulinarnych). Pysznią się , wręcz połyskują na złotych tłach płócien niczym kamienie szlachetne na cesarskiej szacie.

Zadziwiające wręcz mistyczne wydaje się to z jaką trafnością do tej pory artystka przedstawiała świat wysublimowanej japońskiej estetyki. Od wielu lat to wyobrażenia o tym odległym świecie i jego mieszkańcach były inspiracją dla tego co tworzyła.