Dźwięki innej rzeczywistości

Live act Pleq bezsprzecznie przeniósł mnie na obrzeża melancholii. Współgrające dźwięki często na pierwszy rzut ucha nie pasujace do siebie powoli nabrały kształtu. Wewnętrzna niepewność podsycana dźwiękami industrialnymi wzmagała ciekawość słuchaczy do tego stopnia, iż miejsce w którym się znaleźli by wysłuchać kompozycji artysty powoli przestało mieć jakiekolwiek znaczenie. Dźwięki ciężkie do klasyfikacji - dźwieki uciekające od zaszufladkowania tym właśnie w czwartkowy wieczór nakarmił słuchaczy Pleq i chwała mu za to bo nie wiele mamy chwile w codzienności by bezboleśnie odbyć podróż do wnętrza siebie.

Panie, panowie mamy czas

Swój live act w klubie Ośrodek Pleq rozpoczął z 30 minutowym opóźnieniem i choć nie jest to powód do dumy to jednak fakt, iż artysta supportował w swojej karierze taki zespół jak Autchere pozwala puścić w niepamieć ten podwójny kwadrans niepewności. Jednak gdy bohater wieczoru zadomowił się za stołem umiejscowionym jakieś 70 do centrymetrów nad dywanem pamiętającym jeszcze czasy PRL-u z głośników dobiegły dzwięki przeszywające cały Ośrodek.

Konceptualny koktajl

Wraz z upływem minut i kalejdoskopowych zmian na projektorze umiejscowionym za artystą muzyka wypełniała cała salę. Vj - skie dokonania ubierały surowe dżwięki generowane przez artystę by te trafiając do odbiorców choć trochę zmieniąły swoje twarde oblicze. Trzeba powiedziec wprost - Pleq nie tworzy muzyki łatwo przyswajalnej, karkołomne dźwięki odbijają się od ścian pomieszczeń by rykoszetem trafiać do uszu słuchaczy. Szerokie pole dopowiedzeń jest motorem napędowym do przemyśleń jakie niesie za sobą obcowanie z muzyką spod znaku high - tech i ambient.

Wokalu nie ma - wokal jest deficytowy

Pleq tworzy dźwięki tak magnetyzujące, że nawet ograniczone dawki wokalu generowanego elektornicznie będącego w muzyce popularnej motywem przewodnim tutaj są elementem deficytowym i wcale nie zaburza to konsumpcji dźwięków tworzonych przez Ple. Ośrodek ogarnięty po trosze zadumą po trosze melancholią w pełni zaakceptował produkt aktywowany przez artystę mającego na swoim koncie płyty wydawane w szanowanej niemieckiej wytwórni Halbsicht Records. Hipnotyczna atmosfera wporwadzała coraz to kolejnych słuchaczy w swoisty trans - wychylenia kolejnych ciał w rytm sączący się z głośników nie był jednostkowym przypadkiem a raczej efektem magnetyzmu muzyki Pleq.

W oparach dymu

Bohater Experimental Night między zakończeniem a rozpoczęciem kolejnej cygaretki sięgał po dźwięki industrialne przeszywające często całą salę by po chwili powrócic z dawką łagodnych syntezowanych "żywych" dźwięków. Pleq gra muzykę, wymagającą skupienia - tutaj algorytm wykorzstanych dźwięków nie jest wcale przypadkowy a kolejne fragmenty często nakładające się na siebie powodują iż motyw, który jeszcze chwilę temu był elementem przewodnim w oka mgnieniu odchodzi na plan dalszy. Wszelkie trzaski, szumy wypełniające przestrzeń Ośrodka budowały ścianę dźwięków, która dzięki trafnym kierowaniu akcelerometrów i potencjometrów sprawiały, że uniesienia słuchaczy na bieżąco studzone były przez surowość kolejnych dźwięków.

Widzę jej dłoń..

Oprawa wizualna to druga lecz jak sie okazało nieodzowna część spektaklu serwowanego przez Pleq. Rzutnik raz po raz wyplwał obrazy będące karkołomnym złożeniem obrazów: drzew, kobiet, martwej natury i przyrody ubranej w szaro - białe barwy. Chłód i niepewność przeplatały się ze sobą w ciągu całego występu i tylko w sobie znany sposób współgrały doskonale z dźwiękami generowanymi przez bohatera wieczoru.