Machu Picchu na Uniwersytecie Przyrodniczym

Fotogramy „Stulecie światowego odkrycia Machu Picchu” będą eksponowane na Uniwersytecie Przyrodniczym we Wrocławiu. Wernisaż wystawy z udziałem pani Ambasador Republiki Peru  Marthy Chavarri Dupuy i Konsula Honorowego Republiki Peru Kajetana Pyrzyńskiego oraz przedstawicieli władz miasta i regionu, rektorów uczelni wrocławskich, przedstawicieli instytucji kulturalnych, a także pracowników i studentów uczelni.

Inkaski zespół rezydencjonalno-ceremonialny Machu Picchu położony jest w siodle między szczytami Machu Picchu i Huayna Picchu, na wysokości ok. 2440 m n.p.m. i ok. 450 m ponad rzeką Urubamba-Vilcanota, która w tym miejscu zatacza jakby pętlę wokół stóp wspomnianych szczytów. Z uwagi na typ środowiska naturalnego jest to obszar tzw. ceja de selva, czyli pogranicza dżungli, o znacznej ilości opadów w skali rocznej (ok. 2000 mm), w strefie subtropikalnego lasu.

Z punktu widzenia administracyjnego stanowisko leży w dystrykcie (gminie) Machu Picchu, prowincja Urubamba, region (departament) Cuzco, Peru. Jego koordynaty geograficzne to: 13° 9' 47" szerokości geograficznej południowej i 72° 32' 44" długości geograficznej zachodniej.

Sam teren stanowiska zajmuje obszar blisko 530 m długości i 200 m szerokości, i dzieli się na dwie części: na południu tzw. sektor rolniczy, czyli tarasy uprawne, na północy tzw. część miejska, licząca 172 budynki. Obie części oddzielone są od siebie murem i fosą, główne wejście do części miejskiej prowadziło przez monumentalną bramę w murze. Część miejska podzielona jest na dwa sektory, którym archeolodzy nadali nazwy związane z tradycyjnym andyjskim podziałem przestrzennym: Hanan (część górna) i Hurim (część dolna), obie przedzielone są placem rozłożonym na kolejnych tarasach i ciągnącym się w przybliżeniu wzdłuż osi siodła. W zespole miejskim wyróżniono 18 zespołów architektonicznych.

Wystawa otwiera się w piątek 20 kwietnia o godz. 9.30 w patio w gmachu głównym przy ul. Norwida 25,  można ją oglądać do 20 maja.