Uroczysta inauguracja nowego sezonu artystycznego w Filharmonii Wrocławskiej

Jego Pomp and Circumstance Marches zaraz po hymnie God Save the Queen jest najczęściej rozpoznawalnym utworem w Wielkiej Brytanii. Sir Edward Elgar dziś uważany jest za jednego z najwybitniejszych kompozytorów angielskich, lecz na to uznanie musiał czekać dosyć długo. Należną mu uwagę i sławę zyskał dopiero w 1899 roku w wieku czterdziestu dwóch lat, po oszałamiającym wręcz sukcesie Wariacji „Enigma”, które dość szybko ogłoszono arcydziełem.

Na uwielbienie rodaków zasłużył również serią patriotycznych pieśni skomponowanych podczas I wojny światowej. Czternaście Wariacji „Enigma” zostało napisanych na podstawie oryginalnego tematu wymyślonego przez kompozytora. Za tytułami poszczególnych ustępów kryją się portrety rodziny i znajomych twórcy, których postanowił scharakteryzować różnymi środkami muzycznymi. Sportretowani zostali między innymi: jego żona Caroline Alice Elgar (C.A.E.), przyjaciel, kameralista Hew David Steuart-Powell (H.D.S.-P.), uczennica, altowiolistka Isabel Fitton (I.F.), wydawca Augustus J. Jaeger (Nimrod) czy architekt Arthur Troyte Griffith (Troyte). Ostatnia wariacja dotyczy samego kompozytora, a jej tytuł (E.D.U.) jest zdrobnieniem imienia Elgara, jakiego używała jego żona. Tytułowa zagadka nie zostaje jednak rozwiązana. Dotyczyć ona może wieloznaczności motywicznej tematu głównego, ukrytego w materiale dźwiękowym symbolu lub melodii. Jest wiele spekulacji na ten temat, jednak kompozytor tajemnicę tę zabrał do grobu.

Uwertura koncertowa In the South (Alassio), skomponowana na początku XX wieku podczas wakacji twórcy z rodziną, dedykowana została Leo F. Schusterowi, zwanemu Frankie, to jest angielskiemu mecenasowi sztuki i zarazem przyjacielowi Elgara. Podtytuł utworu odnosi się do miejscowości we Włoszech, w której zatrzymał się kompozytor. I to właśnie malownicze krajobrazy włoskiej Riviery – strumienie, pagórki, błękitne morze i góry – stały się dla niego inspiracją.

Elegijny Koncert wiolonczelowy należy do jednego z ostatnich większych dzieł Elgara. W Filharmonii Wrocławskiej zabrzmi on w wykonaniu Leonarda Elschenbroicha. Soliście towarzyszyć będzie Orkiestra Filharmonii Wrocławskiej pod dyrekcją Jacka Kaspszyka.

Koncertu wysłuchamy 5 października o godzinie 19.