Wyprawa do intrygującego świata lalek [KOMENTARZ]

Mam słabość do lalkowych spektakli teatralnych. Odnoszę wrażenie, że lalki wciąż są niedoceniane, zwłaszcza w Polsce, tymczasem można nimi opowiedzieć wiele niesamowitych, intrygujących i zajmujących historii. Wrażenie zrobiło na mnie chociażby wykorzystanie lalek w „Dziadach” Michała Zadary, wystawianych za kadencji Krzysztofa Mieszkowskiego we wrocławskim Teatrze Polskim.

Tym bardziej byłem ciekaw spektaklu „W środku słońca gromadzi się popiół” na podstawie uhonorowanej gdyńską nagrodą dramaturgiczną sztuki Artura Pałygi. Jak napisano w zapowiedzi dramatu, widzowie zastali jego bohaterkę w chwili przechodzenia ze świata żywych w inny, nieznany wymiar. Daje to ciekawą perspektywę i tkwi w tej historii potencjał. Historia bohaterki przelata się z losami innych osób – rodziców sparaliżowanego chłopca, nieuleczalnie chorej kobiety i matki, która nie może sobie poradzić z lękiem o dziecko.

Opowiedzenie o tym w konwencji teatru lalkowego okazało się zabiegiem interesującym, ale niestety nie do końca udanym. Spektakl wydał mi się trochę przegadany. Osobiście wolę, gdy o takich tematach opowiada się mniej wprost, jeszcze bardziej używając lalkowego języka metafor. Mimo wszystko ta wyprawa do świata lalek miejscami mnie zachwyciła i poruszyła. Nie ukrywam jednak, żę chwilami bardziej koncertowałem się na lalkach, niż na tym, co mówią bohaterowie. 

Nie zmienia to faktu, że warto odwiedzić Teatr Lalek i spróbować odnaleźć piękno w tej mrocznej, melancholijnej historii.