Andrzeja Seweryna rozmowa z widownią o Szekspirze [KOMENTARZ]

– Staram się Szekspira nie wykładać. Jest to zbiór moich impresji, doświadczeń  i nieoczywistych wniosków – napisał wybitny reżyser, Peter Brook we wstępnie do swoich „Rozważań o Szekspirze”. Te słowa przypomniały mi się w trakcie oglądania monodramu Andrzeja Seweryna, zatytułowanego „Zawsze Szekspir” i niewykluczone, że ten znakomity aktor by się pod nimi podpisał.

– Spektakl narodził się na skutek spotkań z moim przyjacielem, Piotrem Kamieńskim i jego pierwszych prób tłumaczenia tekstów Szekspira. Obecnie Piotr jest jednym z poważniejszych polskich, współczesnych tłumaczy szekspirowskich. Lubiliśmy niektóre, tłumaczone przez Piotra, teksty i sonety. W pewnym momencie wpadliśmy na pomysł, żeby zrobić z tego przedstawienie – mówi Seweryn z rozmowie z tuWroclaw.com.

Oprócz cytatów, w jego monodramie nie brakuje nieoczywistych wniosków i dzielenia się swoimi doświadczeniami, a przede wszystkim – rozmów z widownią. – Szekspir mówił tym samym językiem do królowej, arystokratów, szlachty i do ludu londyńskiego – podkreśla Seweryn. I robi dokładnie to samo.

Przypomina mi pod tym względem wybitnego aktora szekspirowskiego, Iana McKellena (trylogia „Władca pierścieni”), który na swój monodram przyniósł walizkę z rekwizytami i stosem dzieł Szekspira i również angażował publiczność do dyskusji. Obaj cytowali jednak inne fragmenty i dzielili się zupełnie innymi, bardzo osobistymi refleksjami. To dowodzi, że słynny angielski dramaturg jest nieskończonym źródłem inspiracji.

W „Zawsze Szekspir” oczarowała mnie jakość żywego doświadczenia, o której pisał Peter Brook. – Aby to doświadczenie stało się naszym udziałem, musimy uznać istnienie milionów form, które wysypały się ze skarbca zwanego Szekspirem. Cieszę się, że zyskałem do niego dostęp za sprawą Andrzeja Seweryna, który dał niezapomniany występ w Centrum Sztuk Performatywnych Piekarnia.