"Opętanie". Kultowy horror w ramach cyklu DKF online

– Pod hasłem "Drżenia" omawiamy "Opętanie" - inspirowany wątkami autobiograficznymi głośny film Andrzeja Żuławskiego, w którym zamiast prostego, autobiograficznego przeniesienia dostajemy niejednoznaczną, fantastyczną metaforę – mówi kurator cyklu, Adam Kruk.

Organizatorzy wydarzenia zachęcają do obejrzenia prelekcji na Facebooku Dolnośląskiego Centrum Filmowego i odszukania filmu w sieci.

Podobno grająca w tym filmie główną rolę aktorka Isabelle Adjani po obejrzeniu Opętania powiedziała Andrzejowi Żuławskiemu, że chce popełnić samobójstwo, bo kamera nie ma prawda zajrzeć tak daleko w głąb jej duszy. Trudno się dziwić jej roztrzęsieniu, skoro mowa o produkcji , w której francuska aktorka "kopulowała” z powietrzem. Między innymi za tę „kopulację” nagrodzono ją jednak Złotą Palmą w Cannes. Po latach Adjani wspominała, że kontrowersyjny polski reżyser przekonał ją do tego, by zagrała całym swoim ciałem, by zeszła na metaforyczne dno i wylądowała w łóżku z bestią mającą w sobie ludzkie cechy.

Na świecie nie brakuje entuzjastów specyficznego stylu polskiego outsidera. Włoski filmoznawca Sergiej Naitza napisał o Żuławskim, że kręci na przekór klasycznym kinematograficznym konwencjom, stawiając na histeryczne aktorstwo, szaleńcze travelingi, barokowość, nerwowy montaż czy rozszczepiające się dialogi. Podkreśla jednocześnie, że w tym szaleństwie tkwi metoda, co widać w trakcie kolejnych seansów filmów ekscentrycznego Polaka. Włoch zauważa, że w produkcjach autora „Kikimory” każda scena jest przemyślana i wykonana z prawdziwym pietyzmem. – Żadna ze scen nie jest czysto instrumentalna czy błaha – podkreśla Naitza.

Naitza wskazuje, że dysharmonia i nadmiar obrazów wyrażają niepokoje współczesnych ludzi, będących wrogami konformizmu, przymuszonych do bycia dysydentami, otoczonych obsesją zła i skażoną kulturą, trzymającą świat w swoich szponach. W opinii Włocha w filmach Żuławskiego najważniejsze są boczne drogi, podskórne korytarze i tajemnicze tunele, które wiodą do prawdy. Nazywa to kino kinem ekstremalnym, to znaczy pragnącym wyrazić w sposób fizyczny krańcowe doświadczenia. Naitza tłumaczy, że te filmy nie podlegają zaszufladkowaniu. Ani nie zadają pytań, ani tym bardziej nie udzielają odpowiedzi. To kino pękniętych granic, gotowych na przyjęcie wykorzenień, wpływów i przemieszeń, nadające chaosowi pewną spójność. Krytyk cytuje fragment filmu „Trzecia część nocy”, w którym na pytanie, czym jest miłość, słychać odpowiedź, że pogardą dla wszystkiego, co nie jest miłością. – Jest to kino nakazujące zmagać się i cierpieć wśród „kwiatów zł”, na tej ziemi, by rzecz za Baudelaire’em, wraz z „całym ich diabelskim orszakiem» Wspomnień, Tęsknot, Udręk, Obaw, Lęków, Koszmarów, Gniewów i Nerwic” –  podsumowuje Naitza.

„W kobietach siła”

Majowy cykl DKF-u online będzie odbywał się pod hasłem "Siła kobiet". – Słyszeliście, że z koronawirusem najlepiej radzą sobie kraje, które wybrały sobie mądre liderki? Może to nie przypadek? – pyta Adam Kruk. I dodaje, że w maju w DKF „Centrum” przyjrzy się czterem filmowym portretom kobiet. – Nieoczywistym, przejmującym, oryginalnym, udowadniającym, że silne i sprawcze kobiety sprawdzają się nie tylko u sterów władzy, ale i na ekranie” – podkreśla kurator cyklu. Omówione zostaną filmy „Aquarius”, „Noce Cabirii”, „Gorzkie łzy Petry von Kant” i „Zwariować ze szczęścia”. Szczegółowy program wydarzenia znajduje się tutaj.

CZYTAJ TEŻ: WROCŁAWSKIE KINA SPRZEDAJĄ BILETY NA PRZYSZŁE SEANSE