Dawna wrocławska gazownia fascynuje historią. Była najnowocześniejszym zakładem w Europie

Rozmach i wielkość byłej gazowni robią wrażenie. W latach świetności zakład składał się z całego kompleksu budynków oraz urządzeń. Na jej terenie znajdowała się m. in. waga wagonowa oraz bunkier węglowy mogący pomieścić blisko 30 tysięcy ton węgla.

To właśnie dostępność surowca za pośrednictwem linii kolejowej z całego Śląska zdecydowała o lokalizacji zakładu we wschodniej części miasta.

Powstanie gazowni dało impuls do rozwoju całego osiedla. Niemal w tym samym czasie, co rozpoczęcie budowy zakładu w obręb miasta została włączona niewielka wówczas wieś o nazwie Tarnogaj. W nowo powstałych budynkach zamieszkali robotnicy pracujący przy budowie gazowni oraz jej późniejsi pracownicy.

W pierwszym etapie od 1919 roku powstało 140 jednokondygnacyjnych domów jednorodzinnych z ogródkami, które zainicjowały charakterystyczną dla Tarnogaju architekturę opartą na koncepcji Camillo Site. Budynki z tamtego okresu możemy dziś odnaleźć przy ulicy Kamienieckiej oraz Ząbkowickiej. Z czasem, typowo przemysłowy charakter osiedla zaczął się przekształcać w dobrze znany dziś wrocławianom charakter mieszkalny.

Choć jedna z najbardziej charakterystycznych historii Tarnogaju związana jest z gazownią, to mało kto pamięta, że kiedyś znajdowały się tutaj liczne uprawy rolne sprzedawane na wrocławskich bazarach oraz średniowieczny młyn zburzony w trakcie II Wojny Światowej. W latach 30. XX wieku pojawiły się również plany stworzenie obozu pracy dla więźniów politycznych.

Wrocław ma w sobie wiele nieodkrytych i zapomnianych historii. Nagranie przygotowane przez Lokum Deweloper ma na celu przybliżenie mieszkańcom stolicy Dolnego Śląska historii miejsc, w których dziś mieszkają, pracują i spędzają czas wolny. O historii Tarnogaju opowiadają historyk sztuki dr Łukasz Krzywka oraz przewodnik miejski Bronisław Zathey.