Mieszkania we Wrocławiu mają średnio ponad 50 lat - niemal najwięcej w Polsce

Budynki mieszkalne we Wrocławiu są długowieczne. Zgodnie z informacjami Warszawskiego Centrum Postępu Techniczno – Organizacyjnego Budownictwa budynki mieszkalne z drewna powinny być zdatne do użytkowania przez minimum 80 lat. W przypadku budynku z cegły powinno to być przynajmniej 90 lat, a bloków o ścianach żelbetowych minimum 100 lat.

– Są to jednak tylko informacje przykładowe, a faktyczna trwałość zależy w dużym stopniu od sposobu użytkowania i konserwacji danego budynku. Wystarczy przytoczyć przykłady wrocławskich kamienic, mających często grubo ponad 100 lat – podkreśla Bartosz Turek, analityk rynku nieruchomości z firmy Home Broker.


W miastach, w których średni wiek mieszkania jest niski niewiele można znaleźć budynków wzniesionych przed końcem II Wojny Światowej. Jest ich co najwyżej 10% w takich miastach jak Białystok, Kielce, Lublin, Olsztyn czy Rzeszów. Na drugim biegunie jest Wrocław, gdzie przedwojennych budynków mieszkalnych jest blisko 30%. Rekordzistą jest Sopot, w którym 40% nieruchomości mieszkalnych powstało przed rokiem 1945.

Pierwszy wielkopłytowy budynek powstał w Polsce w latach pięćdziesiątych, ale największy rozwój tego rodzaju budownictwa przypada na lata siedemdziesiąte. Można więc szacować, że przeciętne mieszkanie w tym budownictwie ma dziś około 30 - 40 lat. Gdyby przyjąć, że najwięcej mieszkań w tej technologii powstawało w latach 1971 – 88, to okaże się, że betonowe bloki stanowią w wielu miastach trzon budownictwa mieszkaniowego.

Przynajmniej 40-proc. udział wielkiej płyty notowany jest w Rzeszowie, Kielcach, Białymstoku, Gorzowie Wielkopolskim, Olsztynie i Zielonej Górze. Na drugim biegunie są takie miasta jak Kraków, Sopot, Warszawa i Wrocław, gdzie mieszkania zbudowane w latach 1971 – 88 stanowią mniej niż 30% wszystkich lokali. Ale to oznacza, że wciąż co czwarte mieszkanie mieści się w bloku z wielkiej płyty.