Nie przegap otwarcia pierwszej stałej wystawy w Muzeum Współczesnym Wrocław

Jerzy Ludwiński (ur. 2 stycznia 1930, zm. 16 grudnia 2000) był historykiem sztuki, krytykiem, wykładowcą akademickim. W 1955 roku ukończył historie sztuki na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W Lublinie był współzałożycielem grupy artystycznej Zamek, którą tworzyli m.in. Włodzimierz Borowski i Jan Ziemski oraz redaktorem „Struktur” – dodatku plastycznego dwutygodnika „Kamena”. W 1966 zorganizował I Sympozjum Artystów Plastyków i Naukowców „Sztuka w zmieniającym się świecie” na terenie Zakładów Azotowych w Puławach, które zapoczątkowało rozwój sztuki konceptualnej w Polsce.

 

Ludwiński stał się głównym animatorem i teoretykiem tego ruchu, Ludwiński przeniósł się do Wrocławia zaraz po zakończeniu sympozjum. To tutaj w 1966 ogłosił wizjonerski program Muzeum Sztuki Aktualnej w którym, mocno pobrzmiewała idea nowego myślenia na temat instytucjonalnego funkcjonowania sztuki. Była to potrzeba wskazania miejsca, które prowokowałoby nowe zdarzenia, płaszczyznę gry między artystą, widzem a krytykiem.

 

Te założenia programowe realizował jako założyciel i kurator Galerii Pod Mona Lisą we Wrocławiu. Wokół galerii powstało silne środowisko artystów konceptualnych z Wrocławia, które współtworzyli m.in. Zdzisław Jurkiewicz, Jerzy Rosołowicz, Jan Chwałczyk, Wanda Gołkowska, czy Zbigniew Makarewicz. Do ważnych wydarzeń w Galerii należała też wystawa początkującego wówczas artysty Jarosława Kozłowskiego oraz performans Włodzimierza Borowskiego „Fubki Tarb”. Ludwiński współpracował z miesięcznikiem „Odra”, zamieszczając w nim katalogi wystaw w Galerii Pod Mona Lisą. Apogeum działalności Ludwińskiego we Wrocławiu było zorganizowanie Sympozjum Plastycznego Wrocław ’70 z udziałem kilkudziesięciu twórców z całej Polski. Z okazji tego Sympozjum Tadeusz Kantor przedstawił projekt siedmiometrowego „Krzesła” z betonu, a Jerzy Bereś „Żywy Pomnik Arena”. Obydwa te projekty zostały zrealizowane we Wrocławiu w ostatnich latach (dzieło Beresia ponownie).

 

Po wygaśnięciu działalności Galerii Pod Mona Lisą, Ludwiński przeprowadził się do Torunia, a w 1982 roku rozpoczął pracę w poznańskiej PWSSP (obecnie Uniwersytet Artystyczny). Jego intensywna działalność i powstanie jego najważniejszych idei miały jednak miejsce we Wrocławiu. Dał początek wielkiej aktywności Wrocławia na scenie sztuki awangardowej w Polsce. Jego idee zainspirowały m.in. działalność wrocławskiej Galerii Permafo Natalii LL i Andrzeja Lachowicza w latach 70. Jerzy Ludwiński, podobnie jak Jerzy Grotowski w teatrze, należał do wielkich wizjonerów sztuki przełomu lat 60. I 70., którego spuścizna jest w ostatnich latach odkrywana przez młode pokolenie naukowców i widzów.

 

Kurator wystawy: Piotr Lisowski,

Scenografia wystawy: Robert Rumas,

Koordynatorka: Dominika Sosnicka.

 

Kolekcje sztuki współczesnej MWW oraz DTZSP finansowane są przez Miasto Wrocław oraz Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego.