Prezydent Dutkiewicz najchętniej zostałby marszałkiem, a marszałek Jurkowlaniec prezydentem [LIST]

Oficjalnym i suflerem i adwokatem marszałka jest Grzegorz Schetyna. Prezydent Dutkiewicz gra solo. Pozostali aktorzy i partie grają halabardników, co nie umniejsza ich kompetencji. Taką rolę im wyznaczono, aby nie zaciemniać jasności akcji i wyrazistości głównych aktorów. Adwersarze wytaczają przeciwko sobie coraz to nowsze działa i ostrzeliwują się, ale tak by nie ubić przeciwnika na polityczną śmierć, bo nie o to tutaj idzie. Serial musi trwać.

Oto kilka przykładów scenariusza. PO atakuje prezydenta za zadłużenie Wrocławia, prezydent wskazuje na marszałka jako żołnierza wykonującego polecenia Schetyny. Marszałek atakuje egoistyczną, względem regionu, politykę Wrocławia, natomiast Dutkiewicz ostrzeliwuje decyzję sejmiku nakazującą wywóz wrocławskich śmieci do oddalonego o prawie 100 km śmietniska. Za to właśnie ludzie prezydenta chcą odwołać marszałka z zajmowanej funkcji, a ludzie marszałka, w podobny sposób, atakują osobiście prezydenta.

Oczywiście próby nie mają szans powodzenia, ale nie o powodzenie tu idzie, lecz o ciągłość akcji. I dalej: ludzie prezydenta, z flanki nacierają na marszałka obwiniając go za uchwalenie złej strategii rozwoju regionu i nieudolność w pozyskiwaniu środków unijnych. Ludzie PO kontratakują. Domagają się jawnej informacji o finansach spółek miejskich i upublicznienia finansów „Śląska Wrocław”, choć wcześniej byli za Śląskiem jak najbardziej. W odpowiedzi na kontratak ludzi marszałka kontratakuje prezydent, pokazując zorganizowany atak prezydentów PO z innych miast na niego właśnie.

W kolejnym odcinku marszałek domaga się 50 milionów złotych, przyobiecanych przez prezydenta, na budowę obwodnicy wschodniej. Prezydent proponuje 27 milionów. Marszałek nie chce tych pieniędzy, chce więcej. Prezydent mówi, ustami Grzegorza Romana, że nie da. W biznesie spór byłby dawno zakończony, strony spotkałyby się gdzieś w okolicy 35 milionów i temat byłby zamknięty. Ale tutaj nie chodzi o załatwienie sporu. To oznaczałoby zgodę, a zgody strony nie chcą. Chcą być wyraźne i waleczne.

I tak będzie aż do wyborów samorządowych jesienią przyszłego roku, w których to panowie potykać się będą o fotel prezydenta Wrocławia. Choć prezydent Dutkiewicz najchętniej zostałby marszałkiem, a marszałek Jurkowlaniec prezydentem. Obaj w cichości ducha takiej zamiany pragną. Gdyby byli niepokłóceni sprawa byłaby prostsza, a tak przed nami jeszcze sporo kolejnych odcinków serialu. Oczywiście moje zestawienie sporów jest swobodne, bo nie o fakty tu idzie, ale o to, aby serial trwał.

Czesław Cyrul