To jest moja nadzieja na przyszłość

Centralnej Olimpiady Historycznej, która tradycyjnie od trzydziestu lat odbywa się w pięknym miejscu w Gdańsku Jelitkowie. Przypomnę, że takich olimpiad przedmiotowych jest wiele, czyli uczestniczy w nich wielu uczniów. Żeby uczestniczyć w centralnych zawodów naprawdę trzeba umieć wiele i to nie na zasadzie zakuwania, ale właśnie wchłaniania wiedzy i jej przetwarzania. W III etapie (centralnym) uczniowie piszą pracę na określony temat (sześć tematów do wyboru począwszy od starożytności do czasów współczesnych) z XX wieku był trudny temat dotyczący okresu międzywojennego. Należało wypowiedzieć się o okresie międzywojennym jako czasie dyktatorów. Niby prosty temat a jednak…. Najwięcej licealistów ustosunkowało się przede wszystkim do dyktatur totalitarnych (Niemcy, Włochy, ZSRR), podczas gdy temat dotyczył także innych dyktatur w wielu krajach europejskich. Z natury rzeczy wielu uczniów pisało też o Polsce okresu sanacji tj. 1926 – 1939. W sumie prace pisemne wypadły dobrze, chociaż mogłoby być lepiej. Niektóre były dobrze przemyślane, stąd oceny bardzo dobre a nawet celujące. Dodatkiem (ważnym) były źródła, które uczeń musiał określić w czasie i ustosunkować się do treści poprzez odpowiedź na zadane pytania. Tutaj uczestnicy wykazali się dobrą wiedzą i umiejętnością krytyki omawianego źródła.

     Bardzo ważnym elementem oceny był egzamin ustny zdawany przed trzyosobową komisją profesorów specjalistów z epoki. Uczestnicy odpowiadali na dwa pytania oraz z podanych uprzednio przez siebie lektur. I tutaj bardzo miłe zaskoczenie. Licealiści i licealistki wykazali się nie tylko wiedzą faktograficzną, ale też swoimi niesztampowymi przemyśleniami. Interpretacja faktów była naprawdę głęboka, znakomite niejednokrotnie porównania, odwołania do różnych krajów przez pryzmat obserwacji przemian politycznych, gospodarczych czy społecznych. To była chwilami dosłownie uczta duchowa. Miarą niech będą oceny: na stu uczestników ponad 35 były to oceny celujące a liczba laureatów 49 Olimpiady Historycznej wyniosła aż 66 osób. To była pierwsza taka olimpiada z tak świetnymi wynikami. Stąd moja radość i zadowolenie. Mamy mądrą i rokującą dobre nadzieje młodzież. Oby zostało tak dalej. To jest dobry zaczyn pod przyszłą elitę państwa, ludzi o szerokich horyzontach. Wielu olimpijczyków z różnych dziedzin widzimy później jako naukowców, ludzi kultury a także polityków, co prawda nie najwyższego szczebla. Potrzeba nam ludzi mądrych i wykształconych, szczególnie w dzisiejszych czasach, kiedy błyskawiczne kariery osiągają ludzie na zasadzie: mierny, bierny ale wierny. Zobaczymy jak będzie.

     Tegoroczna Olimpiada Historyczna dała mi poważny zastrzyk optymizmu. Nawet minister Przemysław Czarnek w swoim liście skierowanym do młodzieży olimpijskiej dużą wagę przywiązywał do wiedzy i uzyskanych umiejętności przez uczniów. Szkoda, że nie ma to odzwierciedlenia w polityce edukacyjnej.

   Drugie miłe zaskoczenie w czasie przedświątecznym wywołał we mnie prezydent Andrzej Duda w swoim przemówieniu na Zamku Królewskim w czasie spotkania z prezydentem Wołodymyrem Zełenskim. To było bardzo dobre przemówienie trafiające w punkt tj. dlaczego popieramy Ukrainę, potrzeba wspólnego frontu działania i dlaczego Rosja stanowi dla nas tak wielkie zagrożenie wskutek swojej agresywnej polityki oraz podkreślenie działań na rzecz jedności UE w sprawach rosyjskich.

     Zdrowych, pogodnych, radosnych i rodzinnych, jeszcze trwających, Świąt Wielkanocnych oraz większych nadziei na przyszłość.